ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ,
ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΗΣ Ε.Ε.
Συγκέντρωση – συζήτηση για την κοινή παρέμβαση και δράση
«Η αντικαπιταλιστική αριστερά μπροστά στην κρίση και την εξέγερση»
Γήπεδο Σπόρτιγκ, Σάββατο 31 Γενάρη, 5 μ.μ.
Ένας νεκρός. Στους δρόμους χιλιάδες
Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές φοιτητές, εργαζομένους που απαντούν με την εξέγερσή τους στη στυγνή δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, αψηφώντας την άγρια καταστολή και την εκστρατεία συκοφάντησης, τις σφαίρες εναντίον μαθητών στο Περιστέρι. Οι διαδηλώσεις οργής για να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων, η πετυχημένη Πανεργατική Απεργία στις 10 Δεκέμβρη και η πορεία που διοργάνωσαν σωματεία που δεν δέχτηκαν το ξεπούλημα της γραφειοκρατίας, τα ογκώδη συλλαλητήρια, έφεραν στο προσκήνιο τη δυναμική ενός ανερχόμενου κινήματος.
Το ποτάμι της νεολαιίστικης εξέγερσης των μαθητών και φοιτητών δεν γυρνάει πίσω! Αντίθετα εμπνέει και ξεσηκώνει τις γενιές της Αντίστασης, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης, της Γένοβας και της αντιπολεμικής έκρηξης του 2003, των φοιτητικών καταλήψεων που απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του Συντάγματος, των πανεργατικών απεργιών για το ασφαλιστικό.
Να συνεχίσουμε. Να νικήσουμε!
- Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, μαζικός, μαχητικός αγώνας. Η αντίδραση στη δολοφονία μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τους αγώνες των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τα μπλόκα των αγροτών.
- Να προχωρήσουμε σε μαζικές γενικές συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές για να οργανώσουμε καταλήψεις διαρκείας και πανελλαδικό συντονισμό των κινημάτων των φοιτητών και των μαθητών.
- Να στηρίξουμε την προοπτική της Γενικής Απεργίας. Να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα σε κάθε σωματείο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.
- Να συνδέσουμε την οργή για την δολοφονία με την αντίσταση στις ρατσιστικές επιθέσεις που κοστίζουν ζωές μεταναστών.
Ποιος υποκινεί την εξέγερση;
Η ακραία ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασμένων μέσα στα γκέτο των μεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που o πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους χρηματιστές∙ η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια∙ η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίησης-ξεπουλήματος των πάντων, διάλυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης∙ η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγμοί για μια ζωή χωρίς μέλλον: ΝΑ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ.
Το σύστημα αυτό είναι που δολοφονεί τον Αλέξανδρο, αλλά και τους εργάτες στο Πέραμα, στα γιαπιά και στα εργοστάσια. Αυτό σκοτώνει μετανάστες και πρόσφυγες στην Π. Ράλλη, στο Αιγαίο, στον Έβρο. Αυτό σκοτώνει όνειρα και ελπίδες. Αυτή η κοινωνία δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ με τη μαζική, λαϊκή, εργατική και νεολαιίστικη πάλη.
Να ανατραπούν από τα κάτω και από τα αριστερά
Η κυβέρνηση της ΝΔ, κυβέρνηση της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, των σκανδάλων, της καταστολής, έγινε τώρα μια κυβέρνηση των δολοφόνων. Καμιά ανοχή απέναντι της. Δεν περιμένουμε τις εκλογές και την ελεγχόμενη κυβερνητική εναλλαγή. Παλεύουμε εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της.
Το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτό άνοιξε το δρόμο για τη σημερινή βαρβαρότητα με τη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον αυταρχισμό. Ακολουθεί την ίδια πολιτική με τη ΝΔ και συναινεί στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Κάνει εκδηλώσεις μνήμης με κεριά, ενώ οι δρόμοι φλέγονται από τον αγώνα της νεολαίας. Υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, την Ε.Ε., και το ΝΑΤΟ
Δεν είναι τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά παράγοντες και των δύο κομμάτων επιχειρηματίες και εκδότες προπαγανδίζουν την ανάγκη ‘εθνικής συναίνεσης’ και ‘μεγάλου συνασπισμού’ των δύο κομμάτων για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα και να φορτώσουν την κρίση στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Η ίδια η Ε.Ε. μαζί με τις δεξιές ή σοσιαλφιλελεύθερες κυβερνήσεις της οργανώνει και επιβάλλει ‘Προγράμματα σταθερότητας’ και σκληρής λιτότητας, ‘απελευθέρωση των αγορών’, ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και νομιμοποίηση των μαγαζιών τύπου ΚΕΣ, τρομονόμους, ρατσισμό. Σε αυτήν προσέτρεξε και ο Καραμανλής για να ζητήσει τη συνδρομή των αστυνομικών της Γαλλίας και Αγγλίας. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι στήριγμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Γι’ αυτό απαιτείται σύγκρουση με την Ε.Ε., αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε..
Όχι στην υποχώρηση και το συμβιβασμό
Το ΚΚΕ εξυπηρετεί με τη στάση της ηγεσίας του την κυβέρνηση και την πολιτική της. Επιχειρεί να κλείσει τις σχολές ενάντια στις φοιτητικές συνελεύσεις. Καταγγέλλει τους μαθητές και τους φοιτητές που κατέβηκαν στο δρόμο και ήρθαν αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή. Αντί για ενότητα στη δράση, κάνει πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ από κυβερνητικές θέσεις, ενώ θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Φοβάται τα κινήματα, την πραγματική πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας και μόνο που ζητά είναι η κοινοβουλευτική του ενίσχυση.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι στηρίζει την οργισμένη εξέγερση της νεολαίας. Όμως, αντί για τη γενίκευση της πάλης για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής προβάλλει την ανάγκη της ‘ομαλής δημοκρατικής διεξόδου’ και υποτάσσει το κίνημα στις κοινοβουλευτικές του σκοπιμότητες. Άλλαξε τον τόπο συγκέντρωσης στην απεργία ακολουθώντας την ΓΣΕΕ στο κλίμα φόβου. Δεν στηρίζει μαχητικές απεργίες, αλλά περιορίζεται σε συμβολικές ενέργειες. Παραμένει μια δύναμη διαχείρισης, αθεράπευτα φιλο-ΕΕ.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός, αλλά αντίπαλος των αγώνων. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ επιχείρησαν να καταργήσουν την απεργιακή πορεία στην Αθήνα, ενώ αρνούνται να κηρύξουν γενική απεργία, όταν τα παιδιά των εργαζόμενων δέρνονται, ψεκάζονται με χημικά και συλλαμβάνονται. Υποτάσσονται στους πολιτικούς εκβιασμούς του συστήματος, υπογράφουν κατάπτυστες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συμφωνούν με τα μέτρα στήριξης των τραπεζιτών στο όνομα της ‘εθνικής οικονομίας’.
Το τελευταίο διάστημα αναπτύχθηκαν σημαντικοί αγώνες που ξεπέρασαν στην πράξη την αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, όπως οι αγώνες στην Υγειά, την Παιδεία, τα Λιμάνια, την Ολυμπιακή, τη ΔΕΗ. Οι μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο συντονισμός των ίδιων των σωματείων αυτός είναι ο δρόμος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, για να κατακτήσουμε νίκες.
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, οργανωμένες δυνάμεις, αγωνιστές και αγωνίστριες της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς, δώσαμε από την πρώτη στιγμή τη μάχη για να αναπτυχθεί αυτό το μεγάλο κίνημα προβάλλοντας τον προσανατολισμό «ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ» και στηρίζοντας χωρίς όρους τη νεολαιίστικη εξέγερση. Με τις μαζικές διαδηλώσεις από το πρώτο βράδυ του φόνου, τα καλέσματα για συνέχιση των μαζικών κινητοποιήσεων και πάνω απ’ όλα μη επιτρέποντας στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ να ματαιώσει την πορεία της Πανεργατικής. Μόνο ένα πολιτικοποιημένο, μαζικό, μαχητικό κίνημα, μια ισχυρή αντιπολίτευση ‘των κάτω’ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, σε σύγκρουση με την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΕΕ – Κεφαλαίου, με τελικό στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, μπορεί να φέρει κατακτήσεις. Αυτούς τους αγώνες πρέπει να κλιμακώσουμε με άμεσους στόχους:
§ Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι. Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθών. Απαγόρευση απολύσεων.
§ Να πάρουν πίσω τον προϋπολογισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αύξηση κοινωνικών δαπανών.
§ Να περάσουν στα χέρια του δημοσίου με εργατικό-λαϊκό έλεγχο οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, καθώς και οι εταιρείες που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών τους. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
§ Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
§ Δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισμούς σε γενική και επαγγελματική εκπαίδευση. Κατάργηση της βάσης του 10. Όχι αναγνώριση των ΚΕΣ.. Ανατροπή του Νόμου - Πλαίσιο. Απεμπλοκή από τη διαδικασία της Μπολόνια και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης
§ Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας. Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας. Διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.
§ Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο. Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο.
§ Άσυλο στους πρόσφυγες, νομιμοποίηση των μεταναστών, να σταματήσουν οι ρατσιστικές επιθέσεις κυβέρνησης – ΛΑ.Ο.Σ – νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
§ Να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός και οι φρεγάτες. Καμιά συμμετοχή σε δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του ΟΗΕ. Αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και όχι για εξοπλισμούς.
ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Μια λαϊκή και εργατική αντιπολίτευση για να είναι αποτελεσματική πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική, στοχεύοντας σε μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων, όπου οι κοινωνικές ανάγκες θα αντικαταστήσουν το κέρδος, η ισότιμη συνεργασία των λαών τους σημερινούς πολεμικούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις.
Σήμερα, που μαίνεται η καπιταλιστική κρίση, ο κίνδυνος μιας επιστροφής στη βαρβαρότητα είναι πιο μεγάλος παρά ποτέ. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, τα μαζικά κινήματα, οι δυνάμεις μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.
Ούτε ο εγκλωβισμός στις κυβερνητικές εναλλαγές (ή τη συγκυβέρνηση) ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόμματα της επίσημης αριστεράς μπορούν να δώσουν διέξοδο στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου που ξεσηκώνεται. Γι’ αυτό χρειάζεται μια αριστερά αποφασισμένη να αμφισβητήσει το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, μια αριστερά που στηρίζει τους αγώνες και θέλει η κυβέρνηση των δολοφόνων να ανατραπεί από τη λαϊκή οργή και διεκδίκηση. Μια αριστερά που επιμένει στην αντικαπιταλιστική προοπτική και θεωρεί την επαναστατική ανατροπή πραγματική ιστορική δυνατότητα και αναγκαιότητα.
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο συναντηθήκαμε μέσα στους μεγάλους αγώνες. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και τις μεγάλες απεργίες μέχρι τον τωρινό ξεσηκωμό. Ξέρουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στα κινήματα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισμό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Γι’ αυτό και δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να είναι οι αγώνες μαχητικοί και νικηφόροι, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική
Μας ενώνει η κοινή αναζήτηση για μια δυνατή και ενωτική αριστερά, αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική. Αρνούμαστε τη λογική της ήττας και του συμβιβασμού. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρέπει να υπάρξουν τώρα αποφασιστικά βήματα στην πολιτική ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και την κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και παίρνουμε την πρωτοβουλία γι’ αυτή τη συζήτηση με θέμα την εκτίμηση για την παρούσα εξέγερση και την καπιταλιστική κρίση, τις προοπτικές του αγώνα και τις αναγκαίες πολιτικές προτάσεις για την προώθηση της κοινής δράσης. Καλούμε όποιον μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες να έρθει και να συμβάλει σε αυτήν.
ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – ΝΑΡ – νΚΑ -Οικολόγοι Εναλλακτικοί
ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ
και τα μετωπικά σχήματα
ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. και ΜΕ.Ρ.Α.
Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΑΑΚ
Στις 23/12 αγωνιστής και μέλος της ΕΑΑΚ δέχθηκε επίθεση από ομάδα περίπου 20 τραμπούκων που τον απομόνωσαν, τον χτυπούσαν και τον κλωτσούσαν στο κεφάλι και σε όλο το σώμα μετά το τέλος της πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης, με τον ίδιο τρόπο των ΜΑΤ. Ο αγωνιστής κατέληξε με τραύματα στο κεφάλι στο νοσοκομείο, και μόνο η παρουσία συντρόφων και άλλων αγωνιστών στο σημείο, απέτρεψε τον πολύ βαρύ τραυματισμό του. Οι πρακτικές της στοχοποίησης αγωνιστών, της περικύκλωσης, επίθεσης και του άγριου ξυλοδαρμού μόνο σε συμμορία μπορούν να αποδοθούν. Οι συγκεκριμένοι εμφανίζονται και αυτό - αποκαλούνται «αναρχικοί», ωστόσο καμία σχέση δεν έχουν με πολιτικούς χώρους, δυνάμεις ή συλλογικότητες που αναφέρονται και συμμετέχουν στο κίνημα. Οι συμμορίτικες αυτές επιθέσεις και όσοι τις υλοποιούν λειτουργούν αντιθετικά και υπονομεύουν την πολιτική κλιμάκωση και ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, ενισχύουν τελικά την προσπάθεια της κυβέρνησης να χτυπήσει σε αυτή τη φάση το κίνημα και τους αγωνιστές του. Είναι ακόμα πιο επικίνδυνο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ομάδα είχε σχεδιάσει και στήσει την επίθεση, με απειλές εναντίον του αγωνιστή και της ΕΑΑΚ, που έχει παίξει πρωτοπόρο και καθοριστικό ρόλο στο φοιτητικό και ευρύτερα στο νεολαιίστικο κίνημα. Πραγματοποιείται δε, σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή για το κίνημα, μέσα στη φλόγα της νεολαιίστικης και λαϊκής εξέγερσης, σε μία καμπή που διακυβεύεται η πολιτική κλιμάκωση, διεύρυνση και κατεύθυνση του κινήματος. Το χτύπημα στο συναγωνιστή και σύντροφό μας είναι χτύπημα και στοχοποίηση όλης της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της συμβολής της τελικά στο μαζικό κίνημα. Θεωρούμε ότι οι πρακτικές αυτές βρίσκονται εκτός και εναντίον του κινήματος, δεν μπορεί καν να αυτό – αναφέρεται ή να «καλύπτεται» από πολιτικούς χώρους που έχουν συμμετοχή και παρέμβαση στο λαϊκό κίνημα.
Κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού των αγωνιστών θα μας βρει απέναντι της. Το κίνημα θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τους αγωνιστές του, δε θα ανεχτεί καμία προσπάθεια τρομοκράτησης του, από όπου και αν προέρχεται. Η ΕΑΑΚ και η αντικαπιταλιστική αριστερά πρώτα και κύρια δίνει τη μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, ενάντια στη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, το κεφάλαιο. Υπερασπιζόμαστε τον πολιτικό, ανεξάρτητο αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας, τις μορφές οργάνωσης και πάλης τους, απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, στο όργιο κρατικής – κυβερνητικής βίας. Καταδικάζουμε και δε θα ανεχτούμε τη στοχοποίηση και το χτύπημα της ΕΑΑΚ από συμμορίες, τις απειλές, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση των αγωνιστών και του αντικαπιταλιστικού δυναμικού. Η ΕΑΑΚ και η αντικαπιταλιστική αριστερά παλεύει μέσα από το μαζικό κίνημα, τις συνελεύσεις, τις διαδικασίες και τις αποφάσεις του ώστε να καταδικαστεί κάθε τέτοια πρακτική και επίθεση που στρέφεται ενάντια στην εργατική και νεολαιίστικη πάλη, στοχεύει στην τρομοκράτηση του κινήματος.
Καλούμε τους μαζικούς φορείς, τις συνελεύσεις του φοιτητικού κινήματος, τα εργατικά σωματεία, τις πολιτικές δυνάμεις να πάρουν θέση, να καταδικάσουν την συμμορίτικη επίθεση.
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ σε ΑΕΙ – ΤΕΙ
Κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού των αγωνιστών θα μας βρει απέναντι της. Το κίνημα θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τους αγωνιστές του, δε θα ανεχτεί καμία προσπάθεια τρομοκράτησης του, από όπου και αν προέρχεται. Η ΕΑΑΚ και η αντικαπιταλιστική αριστερά πρώτα και κύρια δίνει τη μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, ενάντια στη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, το κεφάλαιο. Υπερασπιζόμαστε τον πολιτικό, ανεξάρτητο αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας, τις μορφές οργάνωσης και πάλης τους, απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, στο όργιο κρατικής – κυβερνητικής βίας. Καταδικάζουμε και δε θα ανεχτούμε τη στοχοποίηση και το χτύπημα της ΕΑΑΚ από συμμορίες, τις απειλές, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση των αγωνιστών και του αντικαπιταλιστικού δυναμικού. Η ΕΑΑΚ και η αντικαπιταλιστική αριστερά παλεύει μέσα από το μαζικό κίνημα, τις συνελεύσεις, τις διαδικασίες και τις αποφάσεις του ώστε να καταδικαστεί κάθε τέτοια πρακτική και επίθεση που στρέφεται ενάντια στην εργατική και νεολαιίστικη πάλη, στοχεύει στην τρομοκράτηση του κινήματος.
Καλούμε τους μαζικούς φορείς, τις συνελεύσεις του φοιτητικού κινήματος, τα εργατικά σωματεία, τις πολιτικές δυνάμεις να πάρουν θέση, να καταδικάσουν την συμμορίτικη επίθεση.
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ σε ΑΕΙ – ΤΕΙ
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Κείμενο Ε.Α.Α.Κ. Αθήνας για μαθητές
Νεκρός από τις σφαίρες της αστυνομίας,
αυτό είναι το πρόσωπο της δημοκρατίας
Τέρμα πια! Η ΕΝ ΨΥΧΡΩ δολοφονία του 16χρονου από ειδικό φρουρό της αστυνομίας στα Εξάρχεια με μόνη αφορμή την λεκτική αντιπαράθεση με την αστυνομία αποτελεί ένα βήμα μπροστά στην προσπάθεια αυταρχικής θωράκισης του κράτους, ένα στυγερό πολιτικό έγκλημα που εκτέλεσε η Ελληνική Αστυνομία και προετοίμασε η ΝΔ.
Το παραπάνω γεγονός μόνο τυχαίο δε θα έπρεπε να θεωρηθεί. Η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει, ήδη από τη δολοφονία του μαθητή Μιχάλη Καλτεζά το '85, ότι όταν οι νεολαιίστικοι και μαθητικοί αγώνες βγαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο, τότε είναι και που το ίδιο το κράτος επιλέγει να τους καταστείλει και να τους τρομοκρατήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και οι βίαιες επιθέσεις των ΜΑΤ στις φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων που μόνο από τύχη δεν οδήγησαν σε νεκρούς.
Η δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, από σφαίρα ειδικού φρουρού, έρχεται ως φυσική συνέχεια της ολοένα και εντεινόμενης αντιλαϊκης και κατασταλτικής πολιτικής των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Μιας πολιτικής που επιλέγει να παρουσιάσει σα διέξοδο από την οικονομική κρίση που η ίδια δημιούργησε, το στραγγαλισμό των λαϊκων εισοδημάτων, τη διάλυση των προσδοκιών της νεολαίας, την ακρίβεια και τη λιτότητα.
Και ενώ όλες αυτές οι επιλογές δε μπορούν να βρούν κανένα σύμμαχο στην κοινωνία και βρίσκουν απέναντι, τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων, η κυβέρνηση υιοθετώντας τους τρομονόμους της Ε.Ε. που ψήφισε και το ΠΑΣΟΚ, επιλέγει να επιστρατεύσει τις πιο βίαιες και φασιστικές πρακτικές ώστε να φιμώσουν τις αντιδράσεις και να σπείρουν κλίμα τρομοκρατίας στο κόσμο του αγώνα.
Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι το περιστατικό είναι μεμονωμένο, δεν μπορούν να κρύψουν ότι αποτελεί από τη μια συνέχεια των πολιτικών επιλογών που οδηγούν σε νεκρούς -όπως φάνηκε με τα θανάσιμα ατυχήματα των εργατών στο Πέραμα, τις δολοφονίες μεταναστών και το δολοφονικό χτύπημα της αγωνίστριας στη Λευκίμμη- από την άλλη αποτελεί και ένα σημείο τομής καθώς μιλάμε για μια κατάσταση όπου αστυνομικές δυνάμεις διατίθενται να δολοφονούν εν ψυχρώ για προληπτικούς λόγους.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική δεν πρέπει και δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Οι δρόμοι πρέπει να πλημμυρίσουν από την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων, των φοιτητών και των μαθητών. Ήδη η μεγάλη πανεργατική απεργία στις 10 Δεκέμβρη, που σημαδεύτηκε από μια τεράστια πορεία μαθητών, φοιτητών κι εργαζομένων στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και η τεράστια πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στις 12 του μήνα, έδωσαν το στίγμα της μαζικής αντιπαράθεσης με την πολιτική που ετοιμάζει ένα χειρότερο μέλλον για τη νεολαία και την κοινωνία. Η ολοένα και αυξανόμενη κοινωνική οργή δεν μπορεί πια να είναι τυφλή και να περιορίζεται στα μέχρι τώρα όριά της. Πρέπει να πάρει μαζικά, πολιτικά χαρακτηριστικά και να δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε μια κυβέρνηση που δείχνει όλο και περισσότερο να καταρρέει υπό το βάρος των κοινωνικών κινημάτων. Σε αυτά τα πλαίσια καλούμε όλους τους μαθητές σε καταλήψεις και σε μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια.
-Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων και κάθε εκφραστής τους.
-Να ξηλωθεί εδώ και τώρα όλη η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών
-Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας. Διάλυση τώρα των ΜΑΤ.
-Να αποσυρθούν άμεσα οι τρομονόμοι-εκτρώματα και κάθε κατασταλτική νομοθεσία.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ – ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ, τη Δευτέρα 15/12, ώρα 12 στη Γ.Α.Δ.Α.
Καλούμε τους μαθητές να κινητοποιηθούν με μαζικές καταλήψεις στα σχολεία
Ε.Α.Α.Κ. Αθήνας
σε Α.Ε.Ι. Και Τ.Ε.Ι.
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ
ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – Κ.Ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ – ΝΑΡ – ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ καθώς και των μετωπικών οργανώσεων ΕΝΑΝΤΙΑ και ΜΕ.Ρ.Α
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!
ΜΕ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
• ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ
ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 8 - 12 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 6ΜΜ!
• ΠΑΡΤΕ ΜΕΡΟΣ ΜΑΖΙΚΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΜΟΥΣΕΙΟ 10ΠΜ!
• ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ!
Οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό καταγγέλλουμε την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς «ειδικούς φρουρούς» το Σάββατο 6 Δεκέμβρη το βράδυ. Χαιρετίζουμε τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις καταδίκης της κυβέρνησης των δολοφόνων σε όλη την Ελλάδα.
Για μας πίσω από αυτή την ενέργεια δεν βρίσκεται ο «υπερβάλλων ζήλος» ή η «απώλεια ψυχραιμίας» και η «λειψή εκπαίδευση» ενός αστυνομικού αλλά, η συνολικά άγρια και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Η πολιτική που ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής και νομιμοποιεί τη χρήση πυροβόλων όπλων κατά διαδηλωτών την ίδια στιγμή που ιδιωτικοποιεί την Ολυμπιακή και τα λιμάνια, σαρώνει την κοινωνική ασφάλιση και επιτίθεται με ιδιαίτερη σκληρότητα ενάντια στη νέα γενιά. Είναι η πολιτική της ζαρντινιέρας, των απαγωγών των Πακιστανών, των υποκλοπών, των ρατσιστικών επιθέσεων που κοστίζουν τις ζωές προσφύγων που ζητάνε άσυλο και μια καλύτερη ζωή.
Η πολιτική που ψηφίζει αλλεπάλληλους «τρομονόμους» και υλοποιεί κάθε μέτρο της ΕΕ κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των μεταναστών την ίδια στιγμή που ψηφίζει το νόμο πλαίσιο, επιτρέπει τα ιδιωτικά ΑΕΙ, εξαπολύει αλλεπάλληλες επιθέσει ς λιτότητας και φορολογικής λεηλασίας.
Μέσα στην κρίση αυτή η κυβέρνηση από την μια προσφέρει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες και από την άλλη ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους πότε στους νέους στα Εξάρχεια και πότε στους μετανάστες του Αγ. Παντελεήμονα και της Πάτρας.
Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης απέναντι στην αποτρόπαιη δολοφονία συνεχίζουν την ίδια πολιτική καταστολής. Το χαρακτηριστικό τους ήταν η πρωτοφανής σε έκταση, σκληρότητα και προκλητικότητα επίθεση των ΜΑΤ και της αστυνομίας κατά του «εχθρού λαού και της νεολαίας» που λίγες ώρες μετά το τραγικό γεγονός και την Κυριακή το μεσημέρι αντέδρασαν με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις, Τούτη η στάση της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την ουσιαστικά συναινετική προς την κυβέρνηση στάση του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα σαφές μήνυμα για την επόμενη περίοδο: Ένα μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να περάσουν διά πυρός και σιδήρου -ισοπεδώνοντας με τη μπότα της καταστολής τις όποιες αντιστάσεις - την πολιτική τους για το ξεπέρασμα της κρίσης, την πολιτική της πρωτοφανούς λιτότητας και των μέτρων τύπου Μίχαλου, των ελεύθερων αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων, της θυσίας των λαϊκών και νεολαιίστικων αναγκών στο βωμό του κέρδους και των Συμφώνων Σταθερότητας της ΕΕ.
Τούτη η συνείδηση, τόσο για το χτες όσο και για το αύριο της αντιλαϊκής-αυταρχικής εκστρατείας που προωθούν κυβέρνηση της ΝΔ-κεφάλαιο-ΕΕ, τροφοδοτεί της οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων, της νεολαίας, των αγροτών απέναντι στην πολιτική τους.
Γι’ αυτό και χιλιάδες εργαζομένων και νέων –μαζί τους και οι οργανώσεις μας- έδωσαν αγωνιστική μαχητική απάντηση στη στυγερή δολοφονία από το Σάββατο το βράδυ ήδη, με όρους μαζικούς και συλλογικούς.
Γι’ αυτό και η αντίδραση στη δολοφονία του Αλέξη μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τα μπλόκα των αγροτών, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τους αγώνες των εργαζομένων για να μη φορτωθούν στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης.
Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, επίμονος και μεθοδευμένος, μαζικός και μαχητικός αγώνας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά. Για να μετατρέψουμε κάθε κοινωνικό χώρο σε εστία αντίστασης και αγώνα, που θα συμβάλει σε ένα πλατύ, παρατεταμένο μέτωπο ανατροπής της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Με πρώτο βήμα τη μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις κατά της δολοφονίας και στην Πανεργατική απεργία της Τετάρτης
• Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων της ΝΔ και η πολιτική της.
• Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι
• Κλιμάκωση των αγώνων για τα κοινωνικά, εργασιακά, μορφωτικά, πολιτικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας
• Να παραιτηθούν τώρα οι Παυλόπουλος-Χηνοφώτης , άμεση παραδειγματική τιμωρία των ενόχων
• Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας, έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας, διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.
• Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες.
• Να καταργηθούν όλοι οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο.
ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΕΚ – ΕΚΚΕ – Κ.Ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ – ΝΑΡ – ΟΚΔΕ Σπάρτακος – ΟΚΔΕ – ΣΕΚ καθώς και των μετωπικών οργανώσεων ΕΝΑΝΤΙΑ και ΜΕ.Ρ.Α
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ!
ΜΕ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
• ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ
ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 8 - 12 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 6ΜΜ!
• ΠΑΡΤΕ ΜΕΡΟΣ ΜΑΖΙΚΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΜΟΥΣΕΙΟ 10ΠΜ!
• ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ!
Οι οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό καταγγέλλουμε την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς «ειδικούς φρουρούς» το Σάββατο 6 Δεκέμβρη το βράδυ. Χαιρετίζουμε τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις καταδίκης της κυβέρνησης των δολοφόνων σε όλη την Ελλάδα.
Για μας πίσω από αυτή την ενέργεια δεν βρίσκεται ο «υπερβάλλων ζήλος» ή η «απώλεια ψυχραιμίας» και η «λειψή εκπαίδευση» ενός αστυνομικού αλλά, η συνολικά άγρια και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Η πολιτική που ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής και νομιμοποιεί τη χρήση πυροβόλων όπλων κατά διαδηλωτών την ίδια στιγμή που ιδιωτικοποιεί την Ολυμπιακή και τα λιμάνια, σαρώνει την κοινωνική ασφάλιση και επιτίθεται με ιδιαίτερη σκληρότητα ενάντια στη νέα γενιά. Είναι η πολιτική της ζαρντινιέρας, των απαγωγών των Πακιστανών, των υποκλοπών, των ρατσιστικών επιθέσεων που κοστίζουν τις ζωές προσφύγων που ζητάνε άσυλο και μια καλύτερη ζωή.
Η πολιτική που ψηφίζει αλλεπάλληλους «τρομονόμους» και υλοποιεί κάθε μέτρο της ΕΕ κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των μεταναστών την ίδια στιγμή που ψηφίζει το νόμο πλαίσιο, επιτρέπει τα ιδιωτικά ΑΕΙ, εξαπολύει αλλεπάλληλες επιθέσει ς λιτότητας και φορολογικής λεηλασίας.
Μέσα στην κρίση αυτή η κυβέρνηση από την μια προσφέρει δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες και από την άλλη ψάχνει για αποδιοπομπαίους τράγους πότε στους νέους στα Εξάρχεια και πότε στους μετανάστες του Αγ. Παντελεήμονα και της Πάτρας.
Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης απέναντι στην αποτρόπαιη δολοφονία συνεχίζουν την ίδια πολιτική καταστολής. Το χαρακτηριστικό τους ήταν η πρωτοφανής σε έκταση, σκληρότητα και προκλητικότητα επίθεση των ΜΑΤ και της αστυνομίας κατά του «εχθρού λαού και της νεολαίας» που λίγες ώρες μετά το τραγικό γεγονός και την Κυριακή το μεσημέρι αντέδρασαν με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις, Τούτη η στάση της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την ουσιαστικά συναινετική προς την κυβέρνηση στάση του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα σαφές μήνυμα για την επόμενη περίοδο: Ένα μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι να περάσουν διά πυρός και σιδήρου -ισοπεδώνοντας με τη μπότα της καταστολής τις όποιες αντιστάσεις - την πολιτική τους για το ξεπέρασμα της κρίσης, την πολιτική της πρωτοφανούς λιτότητας και των μέτρων τύπου Μίχαλου, των ελεύθερων αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων, της θυσίας των λαϊκών και νεολαιίστικων αναγκών στο βωμό του κέρδους και των Συμφώνων Σταθερότητας της ΕΕ.
Τούτη η συνείδηση, τόσο για το χτες όσο και για το αύριο της αντιλαϊκής-αυταρχικής εκστρατείας που προωθούν κυβέρνηση της ΝΔ-κεφάλαιο-ΕΕ, τροφοδοτεί της οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων, της νεολαίας, των αγροτών απέναντι στην πολιτική τους.
Γι’ αυτό και χιλιάδες εργαζομένων και νέων –μαζί τους και οι οργανώσεις μας- έδωσαν αγωνιστική μαχητική απάντηση στη στυγερή δολοφονία από το Σάββατο το βράδυ ήδη, με όρους μαζικούς και συλλογικούς.
Γι’ αυτό και η αντίδραση στη δολοφονία του Αλέξη μπορεί και πρέπει να γιγαντωθεί και να συναντηθεί με τα μπλόκα των αγροτών, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, τους αγώνες των εργαζομένων για να μη φορτωθούν στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης.
Σε τέτοιες στιγμές δεν έχει θέση η αδράνεια, ούτε μόνο το ξέσπασμα της οργής, αλλά ο συλλογικός, επίμονος και μεθοδευμένος, μαζικός και μαχητικός αγώνας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά. Για να μετατρέψουμε κάθε κοινωνικό χώρο σε εστία αντίστασης και αγώνα, που θα συμβάλει σε ένα πλατύ, παρατεταμένο μέτωπο ανατροπής της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Με πρώτο βήμα τη μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις κατά της δολοφονίας και στην Πανεργατική απεργία της Τετάρτης
• Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων της ΝΔ και η πολιτική της.
• Να πληρώσει για την κρίση το κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι νέοι
• Κλιμάκωση των αγώνων για τα κοινωνικά, εργασιακά, μορφωτικά, πολιτικά δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας
• Να παραιτηθούν τώρα οι Παυλόπουλος-Χηνοφώτης , άμεση παραδειγματική τιμωρία των ενόχων
• Άμεσος αφοπλισμός της αστυνομίας, έξω οι δυνάμεις καταστολής από τις διαδηλώσεις και το κέντρο της Αθήνας, διάλυση τώρα των ΜΑΤ και των Ειδικών Δυνάμεων.
• Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες.
• Να καταργηθούν όλοι οι τρομονόμοι και το αυταρχικό νομικό πλαίσιο.
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!
Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός 16χρονου από αστυνομικό δεν ήταν ούτε «τυχαίο περιστατικό» ούτε «εξαίρεση». Ήταν ένα στυγερό πολιτικό έγκλημα που εκτέλεσε η ΕΛΑΣ και προετοίμασε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η πολιτική που όπλισε το χέρι του δολοφόνου αστυνομικού είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει τους εργαζομένους ως αναλώσιμο υλικό για την κερδοφορία των καπιταλιστών, που ξεπουλάει τις δημόσιες επιχειρήσεις, που ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Είναι η πολιτική της ακρίβειας, της ελαστικής εργασίας, της ανεργίας, της πλήρους αποδοχής των «ευρωμονοδρόμων». Είναι η πολιτική του γενικευμένου αυταρχισμού, των «αντιτρομοκρατικών» συμφωνιών, των μαζικών ξυλοδαρμών αγωνιζόμενων φοιτητών και εργαζομένων, των αντιμεταναστευτικών συμφώνων. Είναι η πολιτική της πλήρους συμμόρφωσης με το ΝΑΤΟ και της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες. Είναι η πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Οι δρόμοι πρέπει να πλημμυρίσουν από την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων και της νεολαίας. Η εκδίκηση για τη δολοφονία θα είναι οι μαζικοί αγώνες, οι απεργίες και οι καταλήψεις όχι μόνο για να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι και να παραιτηθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας, αλλά και για να ανατραπούν συνολικά οι αντιλαϊκές πολιτικές.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7/12, 13 μμ, ΜΟΥΣΕΙΟ
ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ
Η εν ψυχρώ δολοφονία ενός 16χρονου από αστυνομικό δεν ήταν ούτε «τυχαίο περιστατικό» ούτε «εξαίρεση». Ήταν ένα στυγερό πολιτικό έγκλημα που εκτέλεσε η ΕΛΑΣ και προετοίμασε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η πολιτική που όπλισε το χέρι του δολοφόνου αστυνομικού είναι η πολιτική που αντιμετωπίζει τους εργαζομένους ως αναλώσιμο υλικό για την κερδοφορία των καπιταλιστών, που ξεπουλάει τις δημόσιες επιχειρήσεις, που ετοιμάζεται να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Είναι η πολιτική της ακρίβειας, της ελαστικής εργασίας, της ανεργίας, της πλήρους αποδοχής των «ευρωμονοδρόμων». Είναι η πολιτική του γενικευμένου αυταρχισμού, των «αντιτρομοκρατικών» συμφωνιών, των μαζικών ξυλοδαρμών αγωνιζόμενων φοιτητών και εργαζομένων, των αντιμεταναστευτικών συμφώνων. Είναι η πολιτική της πλήρους συμμόρφωσης με το ΝΑΤΟ και της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες. Είναι η πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Οι δρόμοι πρέπει να πλημμυρίσουν από την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων και της νεολαίας. Η εκδίκηση για τη δολοφονία θα είναι οι μαζικοί αγώνες, οι απεργίες και οι καταλήψεις όχι μόνο για να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι και να παραιτηθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας, αλλά και για να ανατραπούν συνολικά οι αντιλαϊκές πολιτικές.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 7/12, 13 μμ, ΜΟΥΣΕΙΟ
ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
Δελτίο Τύπου
Τέσσερις επιτροπές κατοίκων στη γειτονιά του Ζωγράφου
συντονιζόμαστε και απαιτούμε:
Ούτε ένα κυβικό τσιμέντου στο δήμο μας
Οι ζωές μας δεν τσιμεντοποιούνται. Το αστικό περιβάλλον που μας επιφυλάσσουν δεν είναι, ούτε κατ' επίφαση, βιώσιμο για μας και τα παιδιά μας. Ζούμε στον πιο πυκνοδομημένο δήμο (Ζωγράφου) της Ευρώπης με 0,4 τ.μ πρασίνου ανά κάτοικο, για τα οποία η δημοτική αρχή και το ΥΠΕΧΩΔΕ έχουν σχέδια...
- Κτήμα ζωγράφου, 9,5 στρ, στο κέντρο του δήμου. Σχέδιο: 38.000 τ.μ. εμπορικό κέντρο
- Πλατεία Πλαστήρα, 1254 τ.μ όπου ζουν 52 δέντρα. Σχέδιο: πενταώροφο κτίριο 3.768 τ.μ.
- Πλατεία Μερκάτη, 100 μεγάλα δέντρα. Σχέδιο: πολυώροφο υπόγειο γραράζ
- Νησίδα-Πλατεία Διοχάρους, 76 μεγάλα δέντρα. Σχέδιο: πενταώροφο υπόγειο γκαράζ
- Πλατεία Άνοιξης, πλατεία Ελευθερίας (Γουδή) και νέο Ζωγράφου (17 στρέμματα) απειλούνται με τσιμεντοποίηση
Κινητοποιούμαστε, οργανωνόμαστε σε επιτροπές κατοίκων και συντονιζόμαστε για να αποτρέψουμε αυτό το έγκλημα που διαπράττεται ενάντια στις ζωές μας.
Οι πλατείες μας κινδυνεύουν. Οι τελευταίοι αδόμητοι χώροι απειλούνται
Δεν θα το επιτρέψουμε
Καλούμε
Την Παρασκευή 7 Νοέμβριου στις 18.30
στη διασταύρωση Ούλωφ Πάλμε και Παπάγου (πλ. Μερκάτη)
σε πορεία διαμαρτυρίας για την τσιμεντοποίηση του δήμου μας
Η πορεία θα καταλήξει στην πλατεία Γαρδένιας (Παπάγου) όπου θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση με μουσικό πρόγραμμα.
Παρακαλούμε να μας βοηθήσετε στη δημοσιοποίηση του γεγονότος και στον αγώνα μας για βελτίωση της ποιότητας ζωής στη γειτονιά μας.
Η Πολιτική-Πολιτιστική Λέσχη
«Εκτός Γραμμής»
Την Κυριακή 9/11 στις 19.00, σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση:
«Προεδρικές Εκλογές ΗΠΑ:
Μονοκράτειρα σε αποδρομή»
Ομιλητές:Π.Παπακωνσταντίνου
Την Παρασκευή 7/11 στις 20.30, σας προσκαλεί στην προβολή ταινίας:
«Il divo» (2008), του Πάολο Σορεντίνο
Έργα και ημέρες του εφτά φορές πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζούλιο Αντρεότι.
Η σκιαγράφηση του πορτρέτου ενός ανθρώπου που δεν δίστασε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να στηρίξει το αντιδραστικό πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ «ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ»
Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου (στάση Λασκάρεως, Χαρ. Τρικούπη)
«Εκτός Γραμμής»
Την Κυριακή 9/11 στις 19.00, σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση:
«Προεδρικές Εκλογές ΗΠΑ:
Μονοκράτειρα σε αποδρομή»
Ομιλητές:Π.Παπακωνσταντίνου
Την Παρασκευή 7/11 στις 20.30, σας προσκαλεί στην προβολή ταινίας:
«Il divo» (2008), του Πάολο Σορεντίνο
Έργα και ημέρες του εφτά φορές πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζούλιο Αντρεότι.
Η σκιαγράφηση του πορτρέτου ενός ανθρώπου που δεν δίστασε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να στηρίξει το αντιδραστικό πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ «ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ»
Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου (στάση Λασκάρεως, Χαρ. Τρικούπη)
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ''ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ''
ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ
«ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ»
Ανοικτά Τετάρτη-Κυριακή 5-11 μμ
anasynthesi.blogspot.com
Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου
(στάση Λασκάρεως, Χαρ. Τρικούπη)
Πρόγραμμα Εκδηλώσεων, Προβολών και Σεμιναρίων
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ:
Σάββατο 18/10
Για την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση
Ομιλητές: Κ. Μελάς, Γ. Παυλόπουλος
Σάββατο 25/10
Χιλή: Κληρονομιά και αντιφάσεις της Λαϊκής Ενότητας
Ομιλητές: Α. Νταβανέλος, Π. Σωτήρης
Κυριακή 9/11
Προεδρικές εκλογές ΗΠΑ: Μονοκράτειρα σε αποδρομή
Ομιλητής: Π. Παπακωνσταντίνου
Σάββατο 22/11
Για τις πολιτικές υγείας στο σύγχρονο καπιταλισμό
Ομιλητής: Γ. Νικολαΐδης
Σάββατο 29/11
Η συμβολή του Λουί Αλτουσέρ στη μαρξιστική φιλοσοφία
(Με αφορμή τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Λουί Αλτουσέρ)
Ομιλητές: Τ. Κυπριανίδης, Π. Σωτήρης
Σάββατο 13/12
90 χρόνια ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα
Ομιλητές: Κ. Τζιαντζής, Γ. Μπανιάς, Θ. Τσιριγώτης
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ:
Η Πολιτική-Πολιτιστική Λέσχη «Εκτός Γραμμής» διοργανώνει κύκλο σεμιναρίων με θέμα: Ρεύματα, τάσεις και μορφές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Με φόντο την ιστορική επέτειο των 90 χρόνων από την ίδρυση του ΣΕΚΕ παρουσιάζονται οι βασικές θεωρητικές τάσεις και μορφές που επηρέασαν και καθόρισαν τις επιλογές και τη στρατηγική της ελληνικής Αριστεράς.
Τετάρτη 22/10
Η εισαγωγή των μαρξιστικών ιδεών στη Ελλάδα:
Γ. Σκληρός, Ν. Γιαννιός, Γ. Κορδάτος
Εισηγητές: Γ. Αλεξάτος, Γ. Χατζηαντωνίου
Τετάρτη 29/10
Η μαρξιστική-λενινιστική ορθοδοξία:
Ι. Ζεύγος, Ν. Ζαχαριάδης
Εισηγητής: Γ. Αλεξάτος
Τετάρτη 5/11
Η αριστερή διαφωνία:
Π. Πουλιόπουλος, Σ. Μάξιμος
Εισηγητές: Δ. Λιβιεράτος, Τ. Θανασούλας, Φ. Μπούρας
Τετάρτη 12/11
Από τον Εκπαιδευτικό Όμιλο στο μαχόμενο μαρξισμό:
Δ. Γληνός
Εισηγητές: Κ. Θεριανός, Τ. Μπέτζελος
Τετάρτη 19/11
Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα:
Ν. Ψυρούκης
Εισηγητές: Λ. Αξελός, Λ. Ριζάς
Τετάρτη 26/11
Τομή και επιστροφή στο μαρξικό προβληματισμό:
Ν. Πουλαντζάς
Εισηγητές: Ν. Μπελαντής, Μ. Καβουριάρης, Π. Σωτήρης
Τετάρτη 3/12
Μια συνεχιζόμενη συνεισφορά στη μαρξιστική θεωρία:
Ε. Μπιτσάκης
Εισηγητές: Α. Χρύσης, Δ. Δημητούλης
Όλες οι συζητήσεις (σεμινάρια και εκδηλώσεις) είναι προγραμματισμένες για τις 7 μ.μ.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
17/10: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Αργεντινή: Η ώρα της κρίσης - Memorias del saqueo» (2004)
του Φερνάντο Πίνο Σολάνας
Η οικονομική κατάρρευση και εξαθλίωση στην Αργεντινή το 2001, ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μέσα από την κάμερα του σπουδαίου Αργεντινού σκηνοθέτη Φερνάντο Σολάνας.
24/10: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Σαλβαδόρ Αλιέντε» (2004)
του Πατρίσιο Γκουζμάν
Η ζωή και ο τραγικός θάνατος του Σαλβαδόρ Αλιέντε και η τραγωδία του λαού της Χιλής υπό το καθεστώς της πιο στυγνής δικτατορίας που γνώρισε η Λατινική Αμερική στη σύγχρονη ιστορία της. Ένα ντοκιμαντέρ -μάθημα ιστορίας για την Αριστερά- που θέτει στο επίκεντρο τα ερωτήματα του τρόπου κατάληψης και διατήρησης της πολιτικής εξουσίας.
31/10: «Waltz with Bashir» (2007)
του Άρι Φόλμαν
Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να ανασύρει από την μνήμη του τα γεγονότα του πρώτου πολέμου στον Λίβανο, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, σε ένα πρωτότυπο και πολιτικά αιχμηρό καρτούν- ντοκιμαντέρ, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
7/11: «Hunger» (2008)
του Στιβ ΜακΚουιν
Οι 66 μέρες απεργίας πείνας του Τζούλιαν Σαντς, μέλους του ΙΡΑ, ως το θάνατό του, στις βρετανικές φυλακές το 1981, είναι το θέμα αυτής της ωμά ρεαλιστικής ταινίας.
14/11: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Soy Cuba - Είμαι η Κούβα» (1964)
του Μιχαήλ Καλατόζοφ
Ο σημαντικός Σοβιετικός σκηνοθέτης Μιχαήλ Καλατόζοφ αναπαριστά, με πρωτοποριακό σκηνοθετικά τρόπο, την κατάσταση στην προεπαναστατική Κούβα, την καταπίεση που βιώνει το σύνολο του κουβανικού λαού και αναδεικνύει την επανάσταση ως μόνη διέξοδο για τη χειραφέτησή του.
21/11: «Sicko» (2007)
του Μάικλ Μουρ
Οι ΗΠΑ είναι το κράτος στο οποίο δαπανάται το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ για υπηρεσίες περίθαλψης, που έχει το υψηλότερο ποσοστό ανασφάλιστων και τις μεγαλύτερες ανισότητες στην πρόσβαση και παροχή υπηρεσιών περίθαλψης στον αναπτυγμένο κόσμο. Το αμερικάνικο σύστημα υγείας μπαίνει στο στόχαστρο του Μάικλ Μουρ.
28/11: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Machuca» (2004)
του Αντρές Γουντ
H Χιλή του Αλιέντε και η Χιλή του Πινοσέτ μέσα από τα μάτια δύο παιδιών με εντελώς διαφορετική κοινωνική προέλευση, σε μια πολιτικά και συναισθηματικά φορτισμένη ταινία.
5/12: «Il divo» (2008)
του Πάολο Σορεντίνο
Έργα και ημέρες του εφτά φορές πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζούλιο Αντρεότι. Η σκιαγράφηση του πορτρέτου ενός ανθρώπου που δεν δίστασε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να στηρίξει το αντιδραστικό πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας.
12/12: Παλαβό εορταστικό αφιέρωμα στους Monty Pythons
«Monty Pythons Flying circus vol.1» (1969-73)
Το πιο θανατηφόρο ανέκδοτο όλων των εποχών, ο νεκρός παπαγάλος, ο αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ φιλοσόφων και άλλα τέτοια περίεργα.
19/12: Παλαβό εορταστικό αφιέρωμα στους Monty Pythons
«Monty Pythons Flying circus vol.2» (1969-73)
Είναι οι πιγκουίνοι πιο ευφυείς από τους ανθρώπους; Γιατί ο βρετανικός στρατός εκπαιδεύει ειδικό σώμα χαϊλάντερ-καμικάζι; Τι συμβαίνει σε μια κλινική επιχειρηματολογίας; Τις απαντήσεις δίνουν οι Monty Pythons.
Όλες οι προβολές είναι προγραμματισμένες για τις 8:30 μ.μ.
Για πληροφορίες ή τυχόν αλλαγές του προγράμματος επισκεφτείτε το Blogspot:
anasynthesi.blogspot.com
«ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ»
Ανοικτά Τετάρτη-Κυριακή 5-11 μμ
anasynthesi.blogspot.com
Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου
(στάση Λασκάρεως, Χαρ. Τρικούπη)
Πρόγραμμα Εκδηλώσεων, Προβολών και Σεμιναρίων
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ:
Σάββατο 18/10
Για την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση
Ομιλητές: Κ. Μελάς, Γ. Παυλόπουλος
Σάββατο 25/10
Χιλή: Κληρονομιά και αντιφάσεις της Λαϊκής Ενότητας
Ομιλητές: Α. Νταβανέλος, Π. Σωτήρης
Κυριακή 9/11
Προεδρικές εκλογές ΗΠΑ: Μονοκράτειρα σε αποδρομή
Ομιλητής: Π. Παπακωνσταντίνου
Σάββατο 22/11
Για τις πολιτικές υγείας στο σύγχρονο καπιταλισμό
Ομιλητής: Γ. Νικολαΐδης
Σάββατο 29/11
Η συμβολή του Λουί Αλτουσέρ στη μαρξιστική φιλοσοφία
(Με αφορμή τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Λουί Αλτουσέρ)
Ομιλητές: Τ. Κυπριανίδης, Π. Σωτήρης
Σάββατο 13/12
90 χρόνια ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα
Ομιλητές: Κ. Τζιαντζής, Γ. Μπανιάς, Θ. Τσιριγώτης
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ:
Η Πολιτική-Πολιτιστική Λέσχη «Εκτός Γραμμής» διοργανώνει κύκλο σεμιναρίων με θέμα: Ρεύματα, τάσεις και μορφές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Με φόντο την ιστορική επέτειο των 90 χρόνων από την ίδρυση του ΣΕΚΕ παρουσιάζονται οι βασικές θεωρητικές τάσεις και μορφές που επηρέασαν και καθόρισαν τις επιλογές και τη στρατηγική της ελληνικής Αριστεράς.
Τετάρτη 22/10
Η εισαγωγή των μαρξιστικών ιδεών στη Ελλάδα:
Γ. Σκληρός, Ν. Γιαννιός, Γ. Κορδάτος
Εισηγητές: Γ. Αλεξάτος, Γ. Χατζηαντωνίου
Τετάρτη 29/10
Η μαρξιστική-λενινιστική ορθοδοξία:
Ι. Ζεύγος, Ν. Ζαχαριάδης
Εισηγητής: Γ. Αλεξάτος
Τετάρτη 5/11
Η αριστερή διαφωνία:
Π. Πουλιόπουλος, Σ. Μάξιμος
Εισηγητές: Δ. Λιβιεράτος, Τ. Θανασούλας, Φ. Μπούρας
Τετάρτη 12/11
Από τον Εκπαιδευτικό Όμιλο στο μαχόμενο μαρξισμό:
Δ. Γληνός
Εισηγητές: Κ. Θεριανός, Τ. Μπέτζελος
Τετάρτη 19/11
Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα:
Ν. Ψυρούκης
Εισηγητές: Λ. Αξελός, Λ. Ριζάς
Τετάρτη 26/11
Τομή και επιστροφή στο μαρξικό προβληματισμό:
Ν. Πουλαντζάς
Εισηγητές: Ν. Μπελαντής, Μ. Καβουριάρης, Π. Σωτήρης
Τετάρτη 3/12
Μια συνεχιζόμενη συνεισφορά στη μαρξιστική θεωρία:
Ε. Μπιτσάκης
Εισηγητές: Α. Χρύσης, Δ. Δημητούλης
Όλες οι συζητήσεις (σεμινάρια και εκδηλώσεις) είναι προγραμματισμένες για τις 7 μ.μ.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
17/10: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Αργεντινή: Η ώρα της κρίσης - Memorias del saqueo» (2004)
του Φερνάντο Πίνο Σολάνας
Η οικονομική κατάρρευση και εξαθλίωση στην Αργεντινή το 2001, ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μέσα από την κάμερα του σπουδαίου Αργεντινού σκηνοθέτη Φερνάντο Σολάνας.
24/10: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Σαλβαδόρ Αλιέντε» (2004)
του Πατρίσιο Γκουζμάν
Η ζωή και ο τραγικός θάνατος του Σαλβαδόρ Αλιέντε και η τραγωδία του λαού της Χιλής υπό το καθεστώς της πιο στυγνής δικτατορίας που γνώρισε η Λατινική Αμερική στη σύγχρονη ιστορία της. Ένα ντοκιμαντέρ -μάθημα ιστορίας για την Αριστερά- που θέτει στο επίκεντρο τα ερωτήματα του τρόπου κατάληψης και διατήρησης της πολιτικής εξουσίας.
31/10: «Waltz with Bashir» (2007)
του Άρι Φόλμαν
Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να ανασύρει από την μνήμη του τα γεγονότα του πρώτου πολέμου στον Λίβανο, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, σε ένα πρωτότυπο και πολιτικά αιχμηρό καρτούν- ντοκιμαντέρ, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
7/11: «Hunger» (2008)
του Στιβ ΜακΚουιν
Οι 66 μέρες απεργίας πείνας του Τζούλιαν Σαντς, μέλους του ΙΡΑ, ως το θάνατό του, στις βρετανικές φυλακές το 1981, είναι το θέμα αυτής της ωμά ρεαλιστικής ταινίας.
14/11: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Soy Cuba - Είμαι η Κούβα» (1964)
του Μιχαήλ Καλατόζοφ
Ο σημαντικός Σοβιετικός σκηνοθέτης Μιχαήλ Καλατόζοφ αναπαριστά, με πρωτοποριακό σκηνοθετικά τρόπο, την κατάσταση στην προεπαναστατική Κούβα, την καταπίεση που βιώνει το σύνολο του κουβανικού λαού και αναδεικνύει την επανάσταση ως μόνη διέξοδο για τη χειραφέτησή του.
21/11: «Sicko» (2007)
του Μάικλ Μουρ
Οι ΗΠΑ είναι το κράτος στο οποίο δαπανάται το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ για υπηρεσίες περίθαλψης, που έχει το υψηλότερο ποσοστό ανασφάλιστων και τις μεγαλύτερες ανισότητες στην πρόσβαση και παροχή υπηρεσιών περίθαλψης στον αναπτυγμένο κόσμο. Το αμερικάνικο σύστημα υγείας μπαίνει στο στόχαστρο του Μάικλ Μουρ.
28/11: Αφιέρωμα στη Λατινική Αμερική του σινεμά
«Machuca» (2004)
του Αντρές Γουντ
H Χιλή του Αλιέντε και η Χιλή του Πινοσέτ μέσα από τα μάτια δύο παιδιών με εντελώς διαφορετική κοινωνική προέλευση, σε μια πολιτικά και συναισθηματικά φορτισμένη ταινία.
5/12: «Il divo» (2008)
του Πάολο Σορεντίνο
Έργα και ημέρες του εφτά φορές πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζούλιο Αντρεότι. Η σκιαγράφηση του πορτρέτου ενός ανθρώπου που δεν δίστασε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να στηρίξει το αντιδραστικό πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας.
12/12: Παλαβό εορταστικό αφιέρωμα στους Monty Pythons
«Monty Pythons Flying circus vol.1» (1969-73)
Το πιο θανατηφόρο ανέκδοτο όλων των εποχών, ο νεκρός παπαγάλος, ο αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ φιλοσόφων και άλλα τέτοια περίεργα.
19/12: Παλαβό εορταστικό αφιέρωμα στους Monty Pythons
«Monty Pythons Flying circus vol.2» (1969-73)
Είναι οι πιγκουίνοι πιο ευφυείς από τους ανθρώπους; Γιατί ο βρετανικός στρατός εκπαιδεύει ειδικό σώμα χαϊλάντερ-καμικάζι; Τι συμβαίνει σε μια κλινική επιχειρηματολογίας; Τις απαντήσεις δίνουν οι Monty Pythons.
Όλες οι προβολές είναι προγραμματισμένες για τις 8:30 μ.μ.
Για πληροφορίες ή τυχόν αλλαγές του προγράμματος επισκεφτείτε το Blogspot:
anasynthesi.blogspot.com
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ
ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Μπροστά στις επερχόμενες ευρωεκλογές η ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α θέλει να παρέμβει και να δώσει τη μάχη για να ξεπροβάλει στο πολιτικό προσκήνιο και να καταγραφεί η αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να βάλει την σφραγίδα της στις πολιτικές εξελίξεις ανοίγοντας την προοπτική η Αριστερά να λειτουργήσει ως δύναμη αντίστασης στον καπιταλισμό που μπαίνει σε βαθειά κρίση και ως δύναμη διάσωσης του συστήματος. Η προοπτική εναλλαγής κυβερνήσεων συνεργασίας χωρίς να αμφισβητείται ο πυρήνας των επιλογών του κεφαλαίου φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη η αντικαπιταλιστική αριστερά να είναι παρούσα στην πολιτική μάχη των εκλογών, να την δώσει και να την κερδίσει. Μια αριστερά που στο κέντρο της δράσης της είναι η προσπάθεια να καταχτήσει την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη το ίδιο το εργατικό κίνημα και η νεολαία, έτσι ώστε οι αγώνες των από κάτω να απαντήσουν στην κρίση των από πάνω.
Ζούμε σε μέρες όπου οι εργαζόμενοι και η νεολαία αντιμετωπίζουν την πρόκληση να απαντήσουν στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ. Πληθαίνουν τα συμπτώματα ύφεσης και κρίσης στην παγκόσμια οικονομία, με αποκορύφωμα την πρόσφατη απειλή τραπεζικής χρεοκοπίας στις ΗΠΑ, που διέλυσε σε μια νύχτα την απάτη του νεοφιλελευθερισμού και μετακύλησε τις ζημιές των καπιταλιστών στον κρατικό προϋπολογισμό, αφού πρώτα τους άφησε να καταληστέψουν τις οικονομίες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, με προφανή επίπτωση την περικοπή κάθε κοινωνικής δαπάνης. Δείχνουν αυτά πόσο ανορθολογικό και παράλογο είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης και της ελεύθερης αγοράς. Απέναντι σε όλα αυτά οι κυρίαρχες δυνάμεις προσπαθούν με κάθε τρόπο να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων: παρατεταμένη λιτότητα, αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων, ακρίβεια, ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων όπως η Ολυμπιακή, αντιδραστική αναθεώρηση του ασφαλιστικού που αυξάνει τα όρια και μειώνει τις συντάξεις, διάλυση του ΕΣΥ, θεσμοθέτηση από το παράθυρο των ιδιωτικών ΑΕΙ, γενικευμένος αυταρχισμός και καταστολή. Είναι μια προσπάθεια να αναιρεθούν κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών και να επιβληθεί συνθήκη εργασιακού μεσαίωνα. Από κοντά και η οσμή σκανδάλων και σαπίλας με τις καταγγελίες να διαδέχονται η μία την άλλη: Μίζες της Ζήμενς, επιχειρηματικές δραστηριότητες Υπουργών, «ιερές» συναλλαγές με τη Μονή Βατοπεδίου και έπεται συνέχεια…
Την ίδια στιγμή βαθαίνει επικίνδυνα η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Την ώρα που οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν την κατοχή του Ιράκ, που οι ΗΠΑ ετοιμάζουν νέα επίθεση στο Ιράν, που το ΝΑΤΟ βάζει φωτιά στον Καύκασο η Ελληνική κυβέρνηση προσυπογράφει τις επεμβάσεις, επιμένει να στέλνει φαντάρους έξω από τα σύνορα, επιτρέπει τις βάσεις στη Σούδα και στο Άκτιο να λειτουργούν ως ορμητήρια φονιάδων, αφήνει ανεξέλεγκτες τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας να προχωρούν σε μαζικές υποκλοπές και απαγωγές υπόπτων. Ενώ αυξάνονται οι περικοπές σε Παιδεία, Υγεία και Ασφάλιση, δισεκατομμύρια ξοδεύονται για πολεμικούς εξοπλισμούς.
Παράλληλα, αναδεικνύεται όλο και περισσότερο ο αντιδραστικός ρόλος της ΕΕ. Η Ευρωσυνθήκη, που ουσιαστικά επανέλαβε τα βασικά σημεία του Ευρωσυντάγματος που ναυάγησε ύστερα από το Όχι των εργαζομένων και της νεολαίας, δείχνει με τον καλύτερο δρόμο τι σημαίνει «Ενωμένη Ευρώπη»: νεοφιλελευθερισμός, υποχρεωτικές ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, ρατσισμός, συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αυταρχισμός και περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών. Το Ιρλανδικό Όχι εξέφρασε με τον καλύτερο την αντίθεση των λαών στην Ευρώπη των καπιταλιστών. Την ίδια ώρα, η γαλλική προεδρία με τον Σαρκοζύ προωθεί το ρατσιστικό κλείσιμο των συνόρων της Ευρώπης-φρούριο μέσα από το Σύμφωνο για την Μετανάστευση. Μια πολιτική που αναζητεί στους μετανάστες και τους πρόσφυγες αποδιοπομπαίους τράγους για τα αδιέξοδα της κρίσης στρώνοντας το χαλί για ενίσχυση των φασιστών και της άκρας δεξιάς.
Απέναντι σε αυτές τις αντιδραστικές πολιτικές το δρόμο της ελπίδας τον δείχνουν οι μεγάλοι αγώνες της περιόδου. Η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από το μεγάλο πανεργατικό ξεσηκωμό ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Πλημμύρισαν οι δρόμοι από την οργή και την αγανάκτηση για την πολιτική που διαλύει και ιδιωτικοποιεί την κοινωνική ασφάλιση, που μεθοδεύει το ξεπούλημα των λιμανιών, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ και της Ολυμπιακής, που επιβάλλει μισθολογική λιτότητα, που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις, που προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά ΑΕΙ και την παιδεία της αγοράς. Σε κάθε πόλη και γειτονιά οι κάτοικοι αγωνίζονται για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος από μια πολύμορφή επίθεση των «δυνάμεων της αγοράς» Οι κινητοποιήσεις αυτές έδειξαν ότι τα σχέδια της κυβέρνησης δεν είναι εύκολο να περάσουν, ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο για αντιστάσεις, ότι οι «μεταρρυθμίσεις» μπορούν να ανατραπούν!
Είναι σαφές ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα αποτυπώνουν βαθύτερες διεργασίες. Σήμερα η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι. Οι συσσωρευμένες εμπειρίες από τις αντιστάσεις στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τη λιτότητα, την εργασιακή ανασφάλεια, την αβεβαιότητα της «γενιάς των 700 ευρώ» έχουν κάνει μεγάλα κομμάτια εργαζομένων και νέων να μην αποδέχονται την κυρίαρχη ρητορεία, να αποδοκιμάζουν τα κόμματα του δικομματισμού, που στις δημοσκοπήσεις πετυχαίνουν αρνητικά ρεκόρ, να στρέφονται προς τα αριστερά. Οι εμπειρίες ενός ολόκληρου κόσμου και η ριζοσπαστικοποίηση έχουν κάνει βήματα μπροστά μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις του κινήματος κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στο Σιάτλ και την Γένοβα, μετά το ξέσπασμα του αντιπολεμικού κινήματος το 2003 και ιδιαίτερα στο εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, μετά το κύμα των φοιτητικών καταλήψεων στην Ελλάδα και την Γαλλία, μετά τις απεργίες για την κοινωνική ασφάλιση. Υπάρχει μια πλειοψηφία που αντιστέκεται και αναζητεί λύσεις ενάντια στις πολιτικές του κέρδους, του πολέμου, του ρατσισμού. Αυτός ο κόσμος επέβαλε στις ηγεσίες των συνδικάτων να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις για κινητοποιήσεις και αναγκάζει και την επίσημη αντιπολίτευση να ανεβάζει τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση.
Σε αυτή την αναζήτηση δεν μπορούν σήμερα να δώσουν καμιά απολύτως διέξοδο όλοι οι πολιτικοί χώροι της επίσημης αντιπολίτευσης.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καρπωθεί την κρίση της ΝΔ. Δεν έχει, όμως, διαφορετική πολιτική. Ιδεολογία του είναι ο νεοφιλελευθερισμός και όταν ήταν κυβέρνηση έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που σήμερα υλοποιεί η ΝΔ, ενώ δικό του έργο είναι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ. Το πρόγραμμα του δεν διαφέρει από τη σημερινή πολιτική ενώ οι εκπρόσωποί του δεν διστάζουν να μιλάνε για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος. Στο συνδικαλιστικό κίνημα η ΠΑΣΚΕ σε αγαστή συνεργασία με τη ΔΑΚΕ μεθοδεύει πολιτικές εργασιακής ειρήνης και αντιπαλεύει το ξεδίπλωμα μαχητικών αγώνων διαρκείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δώσει αγωνιστική προοπτική και δεν αποτελεί δύναμη αμφισβήτησης του συστήματος. Προσανατολίζεται να γυρίσει την πλάτη στην αντικαπιταλιστική προοπτική και να προτείνει προγραμματικές συμφωνίες στα πλαίσια της διαχείρισης του συστήματος. Η προσπάθεια εκλογικού προσεταιρισμού μεγάλου μέρους του κόσμου των κινημάτων, παρά την άνοδο στις δημοσκοπήσεις που του προσέφερε, δεν κατόρθωσε να υπερνικήσει την ισχυρή τάση του κυβερνητισμού στο εσωτερικό του ΣΥΝ, την αυταπάτη, που κυριαρχεί ακόμη στο εσωτερικό του ΣΥΝ, ότι σήμερα μπορεί να υπάρχει μια αριστερή ή κεντροαριστερή «αντινεοφιλελεύθερη» κυβερνητική διαχείριση και οδηγεί σε όνειρα κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες λογικές στην Ιταλία, οδήγησαν στην Ιταλία την Αριστερά στα αζήτητα αφού πρώτα την εξευτέλισαν. Ούτε τροποποίησε τη συνδιαχειριστική και συχνά συντηρητική τακτική των παρατάξεών του στο συνδικαλισμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους κοινωνικούς χώρους. Αντίθετα, σε πολλές κοινωνικές συγκρούσεις ο ΣΥΝ τάσσεται με τη μεριά του κατεστημένου και προσπαθεί να παρουσιάσει υπεύθυνο πρόσωπο, αποκηρύσσοντας αγώνες όπως αυτούς των φοιτητών που στην πράξη σπάνε την εφαρμογή του Νόμου-Πλαισίου. Στο εργατικό κίνημα συντάσσεται με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον υποταγμένο συνδικαλισμό.
Το ΚΚΕ επιμένει στον αδιέξοδο δρόμο του απομονωτισμού και της ηττοπάθειας. Στο εργατικό κίνημα στην πράξη δεν υπήρξε πιο μαχητικό από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Επιμένει στη λογική του κοινού «αντιμονοπωλιακού» μετώπου με στρώματα μικροκαπιταλιστών. Το μόνο που βλέπει είναι η κομματική οικοδόμηση και αντιμετωπίζει κάθε άλλη αριστερή αγωνιστική φωνή ως εχθρό. Λειτουργεί εκ των πραγμάτων διασπαστικά στα κινήματα, ενώ ο στείρος «αντικαπιταλιστικός» βερμπαλισμός του προσπαθεί να κρύψει την απροθυμία μάχιμης παρέμβασης σε καθημερινά μέτωπα, οικοδόμησης αποτελεσματικών αγώνων και σύναψης πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών με άλλα αγωνιστικά ρεύματα. Πίσω από την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική ρητορεία υποβόσκει η νοσταλγία για τα αυταρχικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Και δύο μεγάλα κόμματα της επίσημης Αριστεράς σήμερα υποτιμούν την ανάγκη να υπάρξει μαχητική κοινωνική αντιπολίτευση και μεγάλα νικηφόρα κινήματα και προκρίνουν την κοινοβουλευτική τους ενίσχυση
Σε αυτό το τοπίο περισσότερο παρά ποτέ όχι μόνο χρειάζεται μια άλλη Αριστερά, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική, αλλά αυτή μπορεί να έχει και σημαντική απήχηση. Όταν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια εργαζομένων και νέων γυρνούν την πλάτη στα κόμματα του δικομματισμού, όταν είμαστε μέσα σε ένα μεγάλο κύκλο κοινωνικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, όταν τα κόμματα της επίσημης Αριστεράς αντιμετωπίζουν τον κόσμο αυτό ως μια δεξαμενή ψηφοφόρων και αδυνατούν να αμφισβητήσουν την κυρίαρχη πολιτική, τότε αντικειμενικά υπάρχουν περιθώρια για την Αριστερά εκείνη που θα διαλέξει τον αντικαπιταλιστικό δρόμο.
Και η αριστερά αυτή είναι υπαρκτή. Έχει αφήσει το στίγμα της πρωτοπόρας δράσης της σε όλους τους μεγάλους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, έχει μπολιάσει κινήματα και αντιστάσεις με τη δική της λογική, έχει υπερασπιστεί τη γραμμή του αγώνα, της ρήξης της ανατροπής. Μόνο που αυτή η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν έχει μπορέσει μέχρι τώρα να έχει την κεντρική πολιτική έκφραση και παρουσία που της αναλογεί.
Γι’ αυτό και η ΕΝΑΝΤΙΑ απευθύνει ενωτικό κάλεσμα προς όλες τις πολιτικές συλλογικότητες και τους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για τη διαμόρφωση ενός ενωτικού αντικαπιταλιστικού ψηφοδελτίου για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, ενός ψηφοδελτίου που θα διεκδικήσει να εκφράσει όλες αυτές τις αναζητήσεις για μια άλλη αριστερά, να εκπροσωπήσει τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που πρωτοστάτησαν σε μεγάλους αγώνες, να κατοχυρώσει την πολιτική αυτοτέλεια και τη δυναμική της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Ως προς την πολιτική οριοθέτηση πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο θα πρέπει να είναι:
Αντικυβερνητικό και αγωνιστικό
Που να αγωνίζεται ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, για να ανατραπούν οι πολιτικές της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της ελαστικής εργασίας, του αυταρχισμού, για να μην περάσουν οι «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση, την υγεία και την ασφάλιση, για να σταματήσει η καταστροφή του περιβάλλοντος για να μην πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι αλλά οι καπιταλιστές.
Που να παλεύει για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, για δημόσια υγεία, παιδεία, ασφάλιση για όλους, για αξιοπρεπή σύνταξη στα 58 (55 για τις γυναίκες) ή στα 35 έτη εργασίας, για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, για ανθρώπινο περιβάλλον και ελεύθερους χώρους.
Που να επιμένει στην ανάγκη για μαζικούς, ενωτικούς ανυποχώρητους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, που να επιμένει ότι οι πραγματικές λύσεις βρίσκονται στους δρόμους, στις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και όχι στη Βουλή και στα Υπουργεία, που να συγκρούεται με τη λογική του υποταγμένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού που σήμερα κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να επιμένει ότι τα σωματεία και οι αγώνες πρέπει να είναι στα χέρια των εργαζομένων.
Αντι-ΕΕ
Που παλεύει ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση που όλο και περισσότερο αναδεικνύεται σε βασικό μοχλό για την γενίκευση της λιτότητας και της ελαστικής εργασίας, για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών, για την ενίσχυση του ρατσισμού, για την μεγαλύτερη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Που δεν ξεχνά ότι το Ευρωσύνταγμα και η Ευρωσυνθήκη έδειξαν πολύ καλά τι σημαίνει η «Ενωμένη Ευρώπη» του κεφαλαίου και γι’ αυτό δεν έχει καμιά αυταπάτη για μια «άλλη» Ευρώπη.
Που επιμένει στην ανυπακοή στους μονοδρόμους της ΕΕ και παλεύει για την αντικαπιταλιστική ρήξη – αποδέσμευση από την ΕΕ.
Αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό
Που αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης και του Ιράκ, ενάντια στα σχέδια για επίθεση στο Ιράν, ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολεμική ανάφλεξη στον Καύκασο.
Που στηρίζει το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα και την αντίσταση των λαών στην κατοχή του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου. Που θέλει να συντονιστεί με τους αγώνες όλων των λαών που αντιστέκονται στους ιμπεριαλιστές και παλεύουν ενάντια στον πόλεμο. Που είναι στο πλευρό των μεγάλων κινημάτων στη Λατινική Αμερική, το Νεπάλ, την Ινδία που έμπρακτα δοκιμάζουν διαφορετικούς δρόμους.
Που αγωνίζεται για να σταματήσει η Ελλάδα να εμπλέκεται όλο και περισσότερο στις πολεμικές εκστρατείες των ιμπεριαλιστών, για να πάψει να είναι η Σούδα και το Άκτιο ορμητήριο φονιάδων, για να σταματήσει η δράση ξένων πρακτόρων στο ελληνικό έδαφος.
Που παλεύει για να φύγει τώρα η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Που λέει 60 Χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά.! Που απαιτεί κλείσουν οι βάσεις του θανάτου και να γυρίσουν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων.
Αριστερό και αντικαπιταλιστικό
Που δεν έχει καμιά αυταπάτη για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο απέναντι στο βάθεμα της κρίσης προσφέρει λύσεις-σωσίβιο για το σύστημα. Που δεν ξεχνά ότι το πρόγραμμά και του ΠΑΣΟΚ είναι ο νεοφιλελευθερισμός και πως όταν ήταν στην κυβέρνηση εφάρμοσε τις πιο σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές και αυτές θα δοκιμάσει εάν τυχόν πάρει ξανά την εξουσία.
Που αρνείται κάθε λογική κυβερνητικής διαχείρισης και γυρνάει την πλάτη στα κάθε λογής «κεντροαριστερά σενάρια» και τις αυταπάτες περί «κυβέρνησης της Αριστεράς».
Που επιμένει ότι σήμερα η Αριστερά πρέπει να είναι η δύναμη της πιο αποφασιστικής και μαχητικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης
Που δεν χωρά στα αδιέξοδα της επίσημης Αριστεράς. Που οριοθετείται και απέναντι στον αριστερό κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ και τη λογική της «εναλλακτικής πολιτικής λύσης» και απέναντι στον απομονωτισμό, την ηττοπάθεια του ΚΚΕ και την αναφορά του στα εκμεταλλευτικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού».
Που αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι θέμα ενωτικών πρακτικών και σύνθεσης των διάχυτων και πολύμορφων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς και οικολογίας και των κινημάτων και όχι ζήτημα «πλατφόρμας» και σεχταριστικής αντιπαράθεσης, την οποία ο χώρος αυτός κινδυνεύει να πληρώσει με την απομείωση και προοπτικά την εξαφάνισή του.
Που επιμένει ότι η Αριστερά δεν είναι εναλλακτικό «lifestyle» και «αισθητική» αλλά πάνω από όλα συλλογική προσπάθεια για την επαναστατική ανατροπή, την αντικαπιταλιστική προοπτική, την κοινωνική χειραφέτηση. Που πιστεύει ότι η μόνη απάντηση στα αδιέξοδα και την κρίση του συστήματος δεν είναι η προσπάθεια «μεταρρύθμισής» του, αλλά αγώνας για τη σοσιαλιστική επανάσταση και την προοπτική του κομμουνισμού.
Η παρέμβαση στις εκλογές χρειάζεται να διαμορφωθεί με τη συμμετοχή όλων εκείνων των αγωνιστών/ στριών που συμμετέχουν μαζικά στα κινήματα και αγωνιούν για να υπάρξει μια άλλη αριστερά στον τόπο. Πρέπει να μπολιαστεί από την εμπειρία και τις διεκδικήσεις από τα κινήματα στα οποία πρωταγωνίστησε η αντικαπιταλιστική αριστερά. Είναι ανάγκη να ανοιχθεί σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους και τους νέους που ασφυκτιούν μέσα στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό και αναζητούν μια άλλη διέξοδο.
Μιλάμε για μια συζήτηση ανοιχτή και δημοκρατική, που θα αφορά τους ίδιους τους αγωνιστές. Μια συζήτηση που θα χωρά όλους όσοι αναφέρονται στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Μια συζήτηση που θα σέβεται την πολυμορφία και την πολυφωνία μέσα στη ριζοσπαστική αριστερά, θα πατά σε αυτά που ενώνουν και όχι σε αυτά που χωρίζουν .Μια συζήτηση που πρέπει γίνει τώρα και όχι τις παραμονές των εκλογών και μπορεί να συνδυαστεί με την κοινή δράση μέσα στους αγώνες και να πατήσει πάνω σε αυτή. Μια τέτοια διαδικασία δεν είναι μόνο εφικτή αλλά και αναγκαία. Είναι ώρα η αντικαπιταλιστική αριστερά να ανοιχτεί σε όλο εκείνο τον κόσμο που αγωνίζεται, που δεν χωρά στην κοινοβουλευτική λογική της επίσημης Αριστεράς, που αναζητά την αντικαπιταλιστική προοπτική.
Η σημερινή συγκυρία είναι η καταλληλότερη για ένα ενωτικό αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο στις Ευρωεκλογές. Ο κοινωνικός αναβρασμός και η οργή για τις αντιλαϊκές πολιτικές καθώς και η ανάδειξη των ορίων και των αδιεξόδων της επίσημης Αριστεράς σημαίνουν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να έχει πολύ μεγάλη απήχηση. Η κοινή δράση στους αγώνες μπορεί να δώσει ένα άλλο άνοιγμα στην κοινωνία. Μπορούμε και πρέπει στις εκλογές να εκφράσουμε όλο εκείνο τον κόσμο που σήμερα βιώνει την κρίση του συστήματος και αναζητά διέξοδο προς τα αριστερά!
Η ΕΝΑΝΤΙΑ, γέννημα η ίδια μιας τέτοιας ενωτικής δημοκρατικής διαδικασίας, θα συμβάλει σε αυτή την προσπάθεια με όλες τις δυνάμεις της, με τις πρωτοβουλίες και τη δράση της, και καλεί όλους όσοι μοιράζονται αυτή την αγωνία, όλους τους αγωνιστές και τις τάσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να ανταποκριθούν θετικά στην πρόκληση.
Ενωτικά και αντικαπιταλιστικά ας τολμήσουμε αυτή τη φορά να είμαστε αντάξιοι των περιστάσεων…
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Μπροστά στις επερχόμενες ευρωεκλογές η ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α θέλει να παρέμβει και να δώσει τη μάχη για να ξεπροβάλει στο πολιτικό προσκήνιο και να καταγραφεί η αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να βάλει την σφραγίδα της στις πολιτικές εξελίξεις ανοίγοντας την προοπτική η Αριστερά να λειτουργήσει ως δύναμη αντίστασης στον καπιταλισμό που μπαίνει σε βαθειά κρίση και ως δύναμη διάσωσης του συστήματος. Η προοπτική εναλλαγής κυβερνήσεων συνεργασίας χωρίς να αμφισβητείται ο πυρήνας των επιλογών του κεφαλαίου φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη η αντικαπιταλιστική αριστερά να είναι παρούσα στην πολιτική μάχη των εκλογών, να την δώσει και να την κερδίσει. Μια αριστερά που στο κέντρο της δράσης της είναι η προσπάθεια να καταχτήσει την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη το ίδιο το εργατικό κίνημα και η νεολαία, έτσι ώστε οι αγώνες των από κάτω να απαντήσουν στην κρίση των από πάνω.
Ζούμε σε μέρες όπου οι εργαζόμενοι και η νεολαία αντιμετωπίζουν την πρόκληση να απαντήσουν στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ. Πληθαίνουν τα συμπτώματα ύφεσης και κρίσης στην παγκόσμια οικονομία, με αποκορύφωμα την πρόσφατη απειλή τραπεζικής χρεοκοπίας στις ΗΠΑ, που διέλυσε σε μια νύχτα την απάτη του νεοφιλελευθερισμού και μετακύλησε τις ζημιές των καπιταλιστών στον κρατικό προϋπολογισμό, αφού πρώτα τους άφησε να καταληστέψουν τις οικονομίες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, με προφανή επίπτωση την περικοπή κάθε κοινωνικής δαπάνης. Δείχνουν αυτά πόσο ανορθολογικό και παράλογο είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης και της ελεύθερης αγοράς. Απέναντι σε όλα αυτά οι κυρίαρχες δυνάμεις προσπαθούν με κάθε τρόπο να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων: παρατεταμένη λιτότητα, αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων, ακρίβεια, ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων όπως η Ολυμπιακή, αντιδραστική αναθεώρηση του ασφαλιστικού που αυξάνει τα όρια και μειώνει τις συντάξεις, διάλυση του ΕΣΥ, θεσμοθέτηση από το παράθυρο των ιδιωτικών ΑΕΙ, γενικευμένος αυταρχισμός και καταστολή. Είναι μια προσπάθεια να αναιρεθούν κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών και να επιβληθεί συνθήκη εργασιακού μεσαίωνα. Από κοντά και η οσμή σκανδάλων και σαπίλας με τις καταγγελίες να διαδέχονται η μία την άλλη: Μίζες της Ζήμενς, επιχειρηματικές δραστηριότητες Υπουργών, «ιερές» συναλλαγές με τη Μονή Βατοπεδίου και έπεται συνέχεια…
Την ίδια στιγμή βαθαίνει επικίνδυνα η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Την ώρα που οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν την κατοχή του Ιράκ, που οι ΗΠΑ ετοιμάζουν νέα επίθεση στο Ιράν, που το ΝΑΤΟ βάζει φωτιά στον Καύκασο η Ελληνική κυβέρνηση προσυπογράφει τις επεμβάσεις, επιμένει να στέλνει φαντάρους έξω από τα σύνορα, επιτρέπει τις βάσεις στη Σούδα και στο Άκτιο να λειτουργούν ως ορμητήρια φονιάδων, αφήνει ανεξέλεγκτες τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας να προχωρούν σε μαζικές υποκλοπές και απαγωγές υπόπτων. Ενώ αυξάνονται οι περικοπές σε Παιδεία, Υγεία και Ασφάλιση, δισεκατομμύρια ξοδεύονται για πολεμικούς εξοπλισμούς.
Παράλληλα, αναδεικνύεται όλο και περισσότερο ο αντιδραστικός ρόλος της ΕΕ. Η Ευρωσυνθήκη, που ουσιαστικά επανέλαβε τα βασικά σημεία του Ευρωσυντάγματος που ναυάγησε ύστερα από το Όχι των εργαζομένων και της νεολαίας, δείχνει με τον καλύτερο δρόμο τι σημαίνει «Ενωμένη Ευρώπη»: νεοφιλελευθερισμός, υποχρεωτικές ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, ρατσισμός, συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αυταρχισμός και περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών. Το Ιρλανδικό Όχι εξέφρασε με τον καλύτερο την αντίθεση των λαών στην Ευρώπη των καπιταλιστών. Την ίδια ώρα, η γαλλική προεδρία με τον Σαρκοζύ προωθεί το ρατσιστικό κλείσιμο των συνόρων της Ευρώπης-φρούριο μέσα από το Σύμφωνο για την Μετανάστευση. Μια πολιτική που αναζητεί στους μετανάστες και τους πρόσφυγες αποδιοπομπαίους τράγους για τα αδιέξοδα της κρίσης στρώνοντας το χαλί για ενίσχυση των φασιστών και της άκρας δεξιάς.
Απέναντι σε αυτές τις αντιδραστικές πολιτικές το δρόμο της ελπίδας τον δείχνουν οι μεγάλοι αγώνες της περιόδου. Η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από το μεγάλο πανεργατικό ξεσηκωμό ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Πλημμύρισαν οι δρόμοι από την οργή και την αγανάκτηση για την πολιτική που διαλύει και ιδιωτικοποιεί την κοινωνική ασφάλιση, που μεθοδεύει το ξεπούλημα των λιμανιών, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ και της Ολυμπιακής, που επιβάλλει μισθολογική λιτότητα, που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις, που προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα ιδιωτικά ΑΕΙ και την παιδεία της αγοράς. Σε κάθε πόλη και γειτονιά οι κάτοικοι αγωνίζονται για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος από μια πολύμορφή επίθεση των «δυνάμεων της αγοράς» Οι κινητοποιήσεις αυτές έδειξαν ότι τα σχέδια της κυβέρνησης δεν είναι εύκολο να περάσουν, ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο για αντιστάσεις, ότι οι «μεταρρυθμίσεις» μπορούν να ανατραπούν!
Είναι σαφές ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα αποτυπώνουν βαθύτερες διεργασίες. Σήμερα η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού κάθε άλλο παρά αυτονόητη είναι. Οι συσσωρευμένες εμπειρίες από τις αντιστάσεις στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τη λιτότητα, την εργασιακή ανασφάλεια, την αβεβαιότητα της «γενιάς των 700 ευρώ» έχουν κάνει μεγάλα κομμάτια εργαζομένων και νέων να μην αποδέχονται την κυρίαρχη ρητορεία, να αποδοκιμάζουν τα κόμματα του δικομματισμού, που στις δημοσκοπήσεις πετυχαίνουν αρνητικά ρεκόρ, να στρέφονται προς τα αριστερά. Οι εμπειρίες ενός ολόκληρου κόσμου και η ριζοσπαστικοποίηση έχουν κάνει βήματα μπροστά μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις του κινήματος κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στο Σιάτλ και την Γένοβα, μετά το ξέσπασμα του αντιπολεμικού κινήματος το 2003 και ιδιαίτερα στο εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, μετά το κύμα των φοιτητικών καταλήψεων στην Ελλάδα και την Γαλλία, μετά τις απεργίες για την κοινωνική ασφάλιση. Υπάρχει μια πλειοψηφία που αντιστέκεται και αναζητεί λύσεις ενάντια στις πολιτικές του κέρδους, του πολέμου, του ρατσισμού. Αυτός ο κόσμος επέβαλε στις ηγεσίες των συνδικάτων να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις για κινητοποιήσεις και αναγκάζει και την επίσημη αντιπολίτευση να ανεβάζει τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση.
Σε αυτή την αναζήτηση δεν μπορούν σήμερα να δώσουν καμιά απολύτως διέξοδο όλοι οι πολιτικοί χώροι της επίσημης αντιπολίτευσης.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καρπωθεί την κρίση της ΝΔ. Δεν έχει, όμως, διαφορετική πολιτική. Ιδεολογία του είναι ο νεοφιλελευθερισμός και όταν ήταν κυβέρνηση έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που σήμερα υλοποιεί η ΝΔ, ενώ δικό του έργο είναι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ. Το πρόγραμμα του δεν διαφέρει από τη σημερινή πολιτική ενώ οι εκπρόσωποί του δεν διστάζουν να μιλάνε για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος. Στο συνδικαλιστικό κίνημα η ΠΑΣΚΕ σε αγαστή συνεργασία με τη ΔΑΚΕ μεθοδεύει πολιτικές εργασιακής ειρήνης και αντιπαλεύει το ξεδίπλωμα μαχητικών αγώνων διαρκείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δώσει αγωνιστική προοπτική και δεν αποτελεί δύναμη αμφισβήτησης του συστήματος. Προσανατολίζεται να γυρίσει την πλάτη στην αντικαπιταλιστική προοπτική και να προτείνει προγραμματικές συμφωνίες στα πλαίσια της διαχείρισης του συστήματος. Η προσπάθεια εκλογικού προσεταιρισμού μεγάλου μέρους του κόσμου των κινημάτων, παρά την άνοδο στις δημοσκοπήσεις που του προσέφερε, δεν κατόρθωσε να υπερνικήσει την ισχυρή τάση του κυβερνητισμού στο εσωτερικό του ΣΥΝ, την αυταπάτη, που κυριαρχεί ακόμη στο εσωτερικό του ΣΥΝ, ότι σήμερα μπορεί να υπάρχει μια αριστερή ή κεντροαριστερή «αντινεοφιλελεύθερη» κυβερνητική διαχείριση και οδηγεί σε όνειρα κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες λογικές στην Ιταλία, οδήγησαν στην Ιταλία την Αριστερά στα αζήτητα αφού πρώτα την εξευτέλισαν. Ούτε τροποποίησε τη συνδιαχειριστική και συχνά συντηρητική τακτική των παρατάξεών του στο συνδικαλισμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους κοινωνικούς χώρους. Αντίθετα, σε πολλές κοινωνικές συγκρούσεις ο ΣΥΝ τάσσεται με τη μεριά του κατεστημένου και προσπαθεί να παρουσιάσει υπεύθυνο πρόσωπο, αποκηρύσσοντας αγώνες όπως αυτούς των φοιτητών που στην πράξη σπάνε την εφαρμογή του Νόμου-Πλαισίου. Στο εργατικό κίνημα συντάσσεται με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον υποταγμένο συνδικαλισμό.
Το ΚΚΕ επιμένει στον αδιέξοδο δρόμο του απομονωτισμού και της ηττοπάθειας. Στο εργατικό κίνημα στην πράξη δεν υπήρξε πιο μαχητικό από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Επιμένει στη λογική του κοινού «αντιμονοπωλιακού» μετώπου με στρώματα μικροκαπιταλιστών. Το μόνο που βλέπει είναι η κομματική οικοδόμηση και αντιμετωπίζει κάθε άλλη αριστερή αγωνιστική φωνή ως εχθρό. Λειτουργεί εκ των πραγμάτων διασπαστικά στα κινήματα, ενώ ο στείρος «αντικαπιταλιστικός» βερμπαλισμός του προσπαθεί να κρύψει την απροθυμία μάχιμης παρέμβασης σε καθημερινά μέτωπα, οικοδόμησης αποτελεσματικών αγώνων και σύναψης πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών με άλλα αγωνιστικά ρεύματα. Πίσω από την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική ρητορεία υποβόσκει η νοσταλγία για τα αυταρχικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Και δύο μεγάλα κόμματα της επίσημης Αριστεράς σήμερα υποτιμούν την ανάγκη να υπάρξει μαχητική κοινωνική αντιπολίτευση και μεγάλα νικηφόρα κινήματα και προκρίνουν την κοινοβουλευτική τους ενίσχυση
Σε αυτό το τοπίο περισσότερο παρά ποτέ όχι μόνο χρειάζεται μια άλλη Αριστερά, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική, αλλά αυτή μπορεί να έχει και σημαντική απήχηση. Όταν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια εργαζομένων και νέων γυρνούν την πλάτη στα κόμματα του δικομματισμού, όταν είμαστε μέσα σε ένα μεγάλο κύκλο κοινωνικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, όταν τα κόμματα της επίσημης Αριστεράς αντιμετωπίζουν τον κόσμο αυτό ως μια δεξαμενή ψηφοφόρων και αδυνατούν να αμφισβητήσουν την κυρίαρχη πολιτική, τότε αντικειμενικά υπάρχουν περιθώρια για την Αριστερά εκείνη που θα διαλέξει τον αντικαπιταλιστικό δρόμο.
Και η αριστερά αυτή είναι υπαρκτή. Έχει αφήσει το στίγμα της πρωτοπόρας δράσης της σε όλους τους μεγάλους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, έχει μπολιάσει κινήματα και αντιστάσεις με τη δική της λογική, έχει υπερασπιστεί τη γραμμή του αγώνα, της ρήξης της ανατροπής. Μόνο που αυτή η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν έχει μπορέσει μέχρι τώρα να έχει την κεντρική πολιτική έκφραση και παρουσία που της αναλογεί.
Γι’ αυτό και η ΕΝΑΝΤΙΑ απευθύνει ενωτικό κάλεσμα προς όλες τις πολιτικές συλλογικότητες και τους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για τη διαμόρφωση ενός ενωτικού αντικαπιταλιστικού ψηφοδελτίου για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, ενός ψηφοδελτίου που θα διεκδικήσει να εκφράσει όλες αυτές τις αναζητήσεις για μια άλλη αριστερά, να εκπροσωπήσει τις δυνάμεις και τους αγωνιστές που πρωτοστάτησαν σε μεγάλους αγώνες, να κατοχυρώσει την πολιτική αυτοτέλεια και τη δυναμική της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Ως προς την πολιτική οριοθέτηση πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο θα πρέπει να είναι:
Αντικυβερνητικό και αγωνιστικό
Που να αγωνίζεται ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, για να ανατραπούν οι πολιτικές της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της ελαστικής εργασίας, του αυταρχισμού, για να μην περάσουν οι «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση, την υγεία και την ασφάλιση, για να σταματήσει η καταστροφή του περιβάλλοντος για να μην πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι αλλά οι καπιταλιστές.
Που να παλεύει για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, για δημόσια υγεία, παιδεία, ασφάλιση για όλους, για αξιοπρεπή σύνταξη στα 58 (55 για τις γυναίκες) ή στα 35 έτη εργασίας, για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, για ανθρώπινο περιβάλλον και ελεύθερους χώρους.
Που να επιμένει στην ανάγκη για μαζικούς, ενωτικούς ανυποχώρητους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, που να επιμένει ότι οι πραγματικές λύσεις βρίσκονται στους δρόμους, στις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και όχι στη Βουλή και στα Υπουργεία, που να συγκρούεται με τη λογική του υποταγμένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού που σήμερα κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να επιμένει ότι τα σωματεία και οι αγώνες πρέπει να είναι στα χέρια των εργαζομένων.
Αντι-ΕΕ
Που παλεύει ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση που όλο και περισσότερο αναδεικνύεται σε βασικό μοχλό για την γενίκευση της λιτότητας και της ελαστικής εργασίας, για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών, για την ενίσχυση του ρατσισμού, για την μεγαλύτερη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Που δεν ξεχνά ότι το Ευρωσύνταγμα και η Ευρωσυνθήκη έδειξαν πολύ καλά τι σημαίνει η «Ενωμένη Ευρώπη» του κεφαλαίου και γι’ αυτό δεν έχει καμιά αυταπάτη για μια «άλλη» Ευρώπη.
Που επιμένει στην ανυπακοή στους μονοδρόμους της ΕΕ και παλεύει για την αντικαπιταλιστική ρήξη – αποδέσμευση από την ΕΕ.
Αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό
Που αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης και του Ιράκ, ενάντια στα σχέδια για επίθεση στο Ιράν, ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολεμική ανάφλεξη στον Καύκασο.
Που στηρίζει το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα και την αντίσταση των λαών στην κατοχή του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου. Που θέλει να συντονιστεί με τους αγώνες όλων των λαών που αντιστέκονται στους ιμπεριαλιστές και παλεύουν ενάντια στον πόλεμο. Που είναι στο πλευρό των μεγάλων κινημάτων στη Λατινική Αμερική, το Νεπάλ, την Ινδία που έμπρακτα δοκιμάζουν διαφορετικούς δρόμους.
Που αγωνίζεται για να σταματήσει η Ελλάδα να εμπλέκεται όλο και περισσότερο στις πολεμικές εκστρατείες των ιμπεριαλιστών, για να πάψει να είναι η Σούδα και το Άκτιο ορμητήριο φονιάδων, για να σταματήσει η δράση ξένων πρακτόρων στο ελληνικό έδαφος.
Που παλεύει για να φύγει τώρα η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Που λέει 60 Χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά.! Που απαιτεί κλείσουν οι βάσεις του θανάτου και να γυρίσουν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων.
Αριστερό και αντικαπιταλιστικό
Που δεν έχει καμιά αυταπάτη για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο απέναντι στο βάθεμα της κρίσης προσφέρει λύσεις-σωσίβιο για το σύστημα. Που δεν ξεχνά ότι το πρόγραμμά και του ΠΑΣΟΚ είναι ο νεοφιλελευθερισμός και πως όταν ήταν στην κυβέρνηση εφάρμοσε τις πιο σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές και αυτές θα δοκιμάσει εάν τυχόν πάρει ξανά την εξουσία.
Που αρνείται κάθε λογική κυβερνητικής διαχείρισης και γυρνάει την πλάτη στα κάθε λογής «κεντροαριστερά σενάρια» και τις αυταπάτες περί «κυβέρνησης της Αριστεράς».
Που επιμένει ότι σήμερα η Αριστερά πρέπει να είναι η δύναμη της πιο αποφασιστικής και μαχητικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης
Που δεν χωρά στα αδιέξοδα της επίσημης Αριστεράς. Που οριοθετείται και απέναντι στον αριστερό κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ και τη λογική της «εναλλακτικής πολιτικής λύσης» και απέναντι στον απομονωτισμό, την ηττοπάθεια του ΚΚΕ και την αναφορά του στα εκμεταλλευτικά και καταπιεστικά καθεστώτα του «υπαρκτού».
Που αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι θέμα ενωτικών πρακτικών και σύνθεσης των διάχυτων και πολύμορφων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς και οικολογίας και των κινημάτων και όχι ζήτημα «πλατφόρμας» και σεχταριστικής αντιπαράθεσης, την οποία ο χώρος αυτός κινδυνεύει να πληρώσει με την απομείωση και προοπτικά την εξαφάνισή του.
Που επιμένει ότι η Αριστερά δεν είναι εναλλακτικό «lifestyle» και «αισθητική» αλλά πάνω από όλα συλλογική προσπάθεια για την επαναστατική ανατροπή, την αντικαπιταλιστική προοπτική, την κοινωνική χειραφέτηση. Που πιστεύει ότι η μόνη απάντηση στα αδιέξοδα και την κρίση του συστήματος δεν είναι η προσπάθεια «μεταρρύθμισής» του, αλλά αγώνας για τη σοσιαλιστική επανάσταση και την προοπτική του κομμουνισμού.
Η παρέμβαση στις εκλογές χρειάζεται να διαμορφωθεί με τη συμμετοχή όλων εκείνων των αγωνιστών/ στριών που συμμετέχουν μαζικά στα κινήματα και αγωνιούν για να υπάρξει μια άλλη αριστερά στον τόπο. Πρέπει να μπολιαστεί από την εμπειρία και τις διεκδικήσεις από τα κινήματα στα οποία πρωταγωνίστησε η αντικαπιταλιστική αριστερά. Είναι ανάγκη να ανοιχθεί σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους και τους νέους που ασφυκτιούν μέσα στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό και αναζητούν μια άλλη διέξοδο.
Μιλάμε για μια συζήτηση ανοιχτή και δημοκρατική, που θα αφορά τους ίδιους τους αγωνιστές. Μια συζήτηση που θα χωρά όλους όσοι αναφέρονται στην αντικαπιταλιστική προοπτική. Μια συζήτηση που θα σέβεται την πολυμορφία και την πολυφωνία μέσα στη ριζοσπαστική αριστερά, θα πατά σε αυτά που ενώνουν και όχι σε αυτά που χωρίζουν .Μια συζήτηση που πρέπει γίνει τώρα και όχι τις παραμονές των εκλογών και μπορεί να συνδυαστεί με την κοινή δράση μέσα στους αγώνες και να πατήσει πάνω σε αυτή. Μια τέτοια διαδικασία δεν είναι μόνο εφικτή αλλά και αναγκαία. Είναι ώρα η αντικαπιταλιστική αριστερά να ανοιχτεί σε όλο εκείνο τον κόσμο που αγωνίζεται, που δεν χωρά στην κοινοβουλευτική λογική της επίσημης Αριστεράς, που αναζητά την αντικαπιταλιστική προοπτική.
Η σημερινή συγκυρία είναι η καταλληλότερη για ένα ενωτικό αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο στις Ευρωεκλογές. Ο κοινωνικός αναβρασμός και η οργή για τις αντιλαϊκές πολιτικές καθώς και η ανάδειξη των ορίων και των αδιεξόδων της επίσημης Αριστεράς σημαίνουν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να έχει πολύ μεγάλη απήχηση. Η κοινή δράση στους αγώνες μπορεί να δώσει ένα άλλο άνοιγμα στην κοινωνία. Μπορούμε και πρέπει στις εκλογές να εκφράσουμε όλο εκείνο τον κόσμο που σήμερα βιώνει την κρίση του συστήματος και αναζητά διέξοδο προς τα αριστερά!
Η ΕΝΑΝΤΙΑ, γέννημα η ίδια μιας τέτοιας ενωτικής δημοκρατικής διαδικασίας, θα συμβάλει σε αυτή την προσπάθεια με όλες τις δυνάμεις της, με τις πρωτοβουλίες και τη δράση της, και καλεί όλους όσοι μοιράζονται αυτή την αγωνία, όλους τους αγωνιστές και τις τάσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να ανταποκριθούν θετικά στην πρόκληση.
Ενωτικά και αντικαπιταλιστικά ας τολμήσουμε αυτή τη φορά να είμαστε αντάξιοι των περιστάσεων…
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΔΕΘ
ΕΝωτική ΑΝΤΙκαπιταλιστική Αριστερά
Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, στην ακρίβεια, στη λιτότητα,
ενάντια στον ρατσισμό,στον πόλεμο,
στην καταστροφή του περιβάλλοντος
ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 6ΜΜ, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Πολιτική Εκδήλωση της ΕΝΑΝΤΙΑ Κυριακή 7 Σεπτεμβρη 11 π.μ. Πολυτεχνική Θεσσαλονίκης
ΕΜΕΙΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ – ΑΥΤΟΙ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ
Στενάζουν τα λαϊκά νοικοκυριά από τη φοβερή ακρίβεια και αναγκάζονται να κάνουν περικοπές ακόμη και σε βασικά καταναλωτικά αγαθά. Αβάσταχτος βραχνάς έχει γίνει η αποπληρωμή των πιστωτικών καρτών και των δανείων, ενώ οι τράπεζες βγάζουν στο σφυρί σπίτια, αυτοκίνητα κ.ά. Οι διακοπές είναι για τους περισσότερους εργαζόμενους άπιαστο όνειρο. Από την άλλη αυξάνονται τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων ειδών διατροφής, των αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των εφοπλιστών, των τραπεζών.
Οι εργαζόμενοι βλέπουν με αγανάκτηση πως η δουλειά τους δεν φτάνει για να γεμίσουν το καλάθι τους στη λαϊκή, φτάνει και περισσεύει όμως για να γεμίσει τα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών και τους τραπεζικούς λογαριασμούς των μιζαδόρων πολιτικών υπηρετών τους.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΟ, ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Την ώρα που τα σκάνδαλα όπως της «Ζήμενς» και της «Γερμανός» αποκαλύπτουν τις βρόμικες διασυνδέσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που προώθησαν ξεδιάντροπα τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών όπως του ΟΤΕ, των Ναυπηγείων, του ΟΣΕ, της ΔΕΗ είναι πρόκληση να επιμένει η κυβέρνηση στην «ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα» των Λιμανιών, του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής. Έχουν μάλιστα το θράσος να απειλούν με μαζικές απολύσεις τους εργαζόμενους της Ζήμενς και κλείσιμο των εργοστασίων στην Ελλάδα!
Είναι πρόκληση, μετά την ακύρωση της αναθεώρησης του άρθρου 16 από το ρωμαλέο εκπαιδευτικό κίνημα, να προχωρά στην πραξικοπηματική αναγνώριση και ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ μέσα στο καλοκαίρι και στην έγκριση προεδρικού διατάγματος για την εφαρμογή του αντιδραστικού εσωτερικού κανονισμού, παράλληλα με τις αυταρχικές προσπάθειες εφαρμογής του νόμου πλαίσιο (πχ προεδρικές εκλογές). Τέτοιες προκλήσεις βρήκαν και θα βρίσκουν απέναντί τους το φοιτητικό και εκπαιδευτικό κίνημα ως την ανατροπή τους.
Είναι πρόκληση των ώρα που η ακρίβεια καλπάζει ροκανίζοντας τους εξευτελιστικούς μισθούς φτώχειας, η κυβέρνηση να προωθεί το πάγωμα των μισθών για να ελεγχθεί δήθεν ο πληθωρισμός.
Είναι πρόκληση, μετά την κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων και τις μεγαλειώδεις απεργίες, να προχωρά στην ψήφιση και εφαρμογή του αντι-ασφαλιστικού εκτρώματος που διαλύει τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Είναι πρόκληση να χαρίζονται δισεκατομμύρια στους βιομηχάνους με φοροαπαλλαγές την ώρα που κερδοσκοπούν με τις τιμές βασικών ειδών διατροφής, προωθούν τις μαζικές απολύσεις και το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Είναι πρόκληση να σπαταλώνται δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς και σε στρατιωτικές ασκήσεις προετοιμασίας επίθεσης κατά του Ιράν στο πλευρό του Ισραήλ, την ώρα που μειώνεται η χρηματοδότηση για την Υγεία, την εκπαίδευση, το περιβάλλον.
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
ΣΤΑΘΕΡΗ, ΜΟΝΙΜΗ, ΠΛΗΡΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Είναι πρόκληση η κυβέρνηση να ευθυγραμμίζεται με τους 27 της ΕΕ στην ενορχηστρωμένη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων με την ελαστικοποίηση της εργασίας, την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση αλλά και την απάνθρωπη ρατσιστική πολιτική των μαζικών απελάσεων σε βάρος των μεταναστών, που στοχοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι για την άνοδο της ανεργίας. Η επιμονή στην προώθηση της ευρωσυνθήκης μετά το ΟΧΙ των ιρλανδών δείχνει την περιφρόνηση τους στην λαϊκή θέληση και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΣΤΗ Δ.Ε.Θ.!
Η διαδήλωση των εργαζόμενων και της νεολαίας στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης στις 6 Σεπτέμβρη πρέπει να χαλάσει την φιέστα του πρωθυπουργού για χάρη των επιχειρηματιών φίλων του.
Στην Θεσσαλονίκη διαδηλώνουμε για να προβάλουμε την αναγκαιότητα της σύγκρουσης και της ανυπακοής με τις πολιτικές του κεφάλαιου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προώθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να βροντοφωνάξουμε «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!».
ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ!
Στην Θεσσαλονίκη θα στείλουμε το μήνυμα ότι αγώνες όπως των φοιτητών ενάντια στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο του Στυλιανίδη, αγώνες όπως οι πανεργατικές απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στην αντιασφα-λιστική μεταρρύθμιση, αγώνες όπως η ηρωική απεργία των δασκάλων για 1400 ευρω μισθό, όπως οι απεργίες των εργαζόμενων στα λιμάνια, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή ενάντια στο ξεπούλημα χρειάζεται τώρα να βρουν την συνέχεια, τον συντονισμό και την κλιμάκωση τους σε ένα Φθινόπωρο ανταρσίας, σύγκρουσης και ρήξης για να κάνουμε παρελθόν την επίθεση της κυβέρνησης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων.
Είναι καιρός να ξεπεράσουμε στην πράξη και από τα κάτω την συμβιβαστική πολιτική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ με την άθλια συναίνεση στο πάγωμα των μισθών, το φρενάρισμα των μαζικών αγώνων κατά της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και της λιτότητας, την υποταγή στο ΣΕΒ και των ξεπούλημα των διεκδικήσεων των εργαζόμενων. Είναι μια επιλογή που επιχειρεί να σταματήσει την δυναμική που εκφράστηκε με τις μεγαλειώδεις απεργίες για το ασφαλιστικό και θα την εμποδίσουμε.
Καλούμε τα συνδικάτα και την Αριστερά να στηρίξουν τους αγώνες για να σπάσει η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η ακρίβεια, η ανασφάλιστη δουλειά λάστιχο, να μπει φρένο στην ρατσιστική επίθεση στους μετανάστες, στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στην καταστροφή του περιβάλλοντος.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Για την ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. ένα τέτοιο ξεδίπλωμα αγώνων είναι η μόνη ελπίδα για να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η νεολαία τη ζωή τους στα χέρια τους και να την κάνουν καλύτερη. Είναι ο μόνος τρόπος για να προβάλει από τα κάτω η αντικαπιταλιστική προοπτική της ανατροπής και της εναλλακτικής λύσης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Αρνούμαστε την υποταγή του κινήματος στις κοινοβουλευτικές προτεραιότητες που προωθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Αρνούμαστε την εμπλοκή της Αριστεράς στα γρανάζια της κυβερνητικής διαχείρισης. Δεν θέλουμε να ζήσουμε άλλη μια περίοδο όπου η οργή για τα σκάνδαλα και την λιτότητα θα τροφοδοτήσει κυβερνητικές λύσεις με την Αριστερά κομμάτι της ¨κάθαρσης¨ του συστήματος όπως το 1989, ή όπως έγινε πρόσφατα στην Ιταλία με αποτέλεσμα την εξαφάνιση της ίδιας της Αριστεράς από το προσκήνιο. Πιστεύοντας στην ανάγκη μιας δυνατής, διακριτής και αποτελεσματικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς προτείνουμε ένα ενωτικό αντικαπιταλιστικό ψηφοδέλτιο στις ερχόμενες ευρωεκλογές, ως βήμα στην κατεύθυνση αυτή.
Ενωτικά, αριστερά και με δυναμικούς αγώνες μπορούμε να ανατρέψουμε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης ανοίγοντας τώρα όλα τα μέτωπα για να αποτρέψουμε την εφαρμογή των νόμων Στυλιανίδη και Πετραλιά αλλά και για να καταχτήσουμε νίκες.
Το σύστημα τους, ο καπιταλισμός, παγκόσμια έρχεται σε κρίση, σκορπάει την πείνα, τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την φτώχεια. Η αντίσταση των λαών και των εργαζόμενων, όπως έδειξε και το βροντερό ΟΧΙ των ιρλανδών στην ευρωσυνθήκη είναι η δικιά μας ελπίδα. Ας κάνουμε την διαδήλωση στις 6 Σεπτέμβρη σταθμό για μια νέα κλιμάκωση των αγώνων μας!
Ελάτε να οργανώσουμε μαζί ένα μαζικό ανέβασμα από όλη Ελλάδα για να τους πολιορκήσουμε στην ΔΕΘ. Να οργανώσουμε την συμμετοχή σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, κινήσεων βάσης, πρωτοβουλιών και επιτροπών γειτονιάς, περιβαλλοντικών κινήσεων, αντιρατσιστικών και αντιπολεμικών κινήσεων ώστε να βρεθούν στη Θεσσαλονίκη με τα αιτήματα και τα πανό τους.
Δηλώστε συμμετοχή στα πούλμαν της ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α. Τηλ.2103220221, 6932828964, 6977705251, 6977282042, 6972779824
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 6ΜΜ, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ
1400 ΕΥΡΩ ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΗ
ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΥΓΕΙΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ Α.Ε.Ι.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Τρίτη 1 Ιουλίου 2008
5ο Πολιτικό-Πολιτιστικό Camping
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ
Τομέας Νεολαίας
5ο Πολιτικό – Πολιτιστικό Camping
21 – 28 Ιουλίου, Άη-Γιάννης - Πήλιο
Πρόγραμμα εκδηλώσεων – συζητήσεων και δραστηριοτήτων
Δευτέρα 21/7
5μμ : «Νεπάλ: Η κόκκινη σημαία κυματίζει στην κορυφή του κόσμου»
Η νίκη των μαοϊκών στο Νεπάλ δείχνει ότι το ζήτημα της εξουσίας και της επανάστασης μπορεί να τεθεί στον 21ο αιώνα και ξαναθέτει το ερώτημα για τα χαρακτηριστικά της επαναστατικής στρατηγικής
Τρίτη 22/7
11 πμ: «Το κίνημα της νεολαίας μετά τη φοιτητική έκρηξη:
προοπτικές για μια ριζοσπαστική παρέμβαση»
Η φοιτητική έκρηξη της προηγούμενης περιόδου εξέφρασε βαθύτερες διεργασίες και τάσεις ριζοσπαστικοποίησης, φέρνοντας στο προσκήνιο τη «γενιά των 700 ευρώ», δημιουργώντας νέα δεδομένα: Ποια είναι σήμερα η κατάσταση της νεολαίας, ποιες τάσεις αναπτύσσονται στο εσωτερικό της, ποιες αντιφάσεις οξύνονται, ποια ιδεολογικά ρεύματα αναδύονται, αλλά και τι σημαίνουν όλα αυτά για μια αριστερή ριζοσπαστική παρέμβαση;
Τετάρτη 23/7
11 πμ: «Η πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών
και ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό και την εκμετάλλευση»
Η μαζική παρουσία των μεταναστών και το γεγονός ότι αποτελούν βασικό κομμάτι της εργατικής τάξης στον τόπο μας, παράλληλα με τη συστηματική προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων να τους διατηρούν σε καθεστώς ημιπαρανομίας, καθιστούν την ανάπτυξη μιας μαζικής δράσης από τη μεριά της Αριστεράς περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία.
Πέμπτη 24/7
11 πμ: «Για μια ριζοσπαστική παρέμβαση στο στρατό»
Η μετάλλαξη του στρατού στο φόντο της βαθύτερης εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, παράλληλα με την αναπαραγωγή ενός αυταρχικού μιλιταριστικού πνεύματος, καθιστά επιτακτική την ανάγκη για ένα μαζικό ριζοσπαστικό κίνημα μέσα στο στρατό.
Το βράδυ έχει προγραμματιστεί ροκ συναυλία με τη συμμετοχή των συγκροτημάτων:
Semen Of The Sun, Cube, Bliss και H.O.P.E.
Παρασκευή 25/7
11πμ: «Ψηλαφώντας την ιστορία του εργατικού κινήματος:
Από το Σικάγο και τη μάχη για το 8ωρο στην αντίσταση στην ελαστασφάλεια»
Η μελέτη της ιστορίας του εργατικού κινήματος θα πρέπει να μπορεί να εντοπίζει ταυτόχρονα τις μεταλλαγές του καπιταλισμού στις διαφορετικές φάσεις του, τις μορφές αντίστασης και συλλογικότητας που διαμόρφωσαν οι εργαζόμενοι, τις διαφορετικές πολιτικές εκφράσεις της Αριστεράς, με κοινό παρονομαστή τη διαρκή δραστικότητα της πάλης των τάξεων...
Το βράδυ, η ερασιτεχνική ομάδα του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου
θα παρουσιάσει τη θεατρική παράσταση
«Η μικρή μας πόλη»,
του Θ.Ουάιλντερ σε σκηνοθεσία του Κ.Δακτυλά
Σάββατο 26/7
11 πμ: «Τα νέα κινήματα και η κριτική στην ‘καθημερινότητα’»
Ο Μάης του ’68 έθεσε το ζήτημα της αμφισβήτησης όλων των πλευρών της καθημερινότητας: την οικογένεια, τα στερεότυπα για το φύλο και τη σεξουαλικότητα, τη διαχείριση του χώρου και του περιβάλλοντος, τα όρια ψυχικής ασθένειας και υγείας. 40 χρόνια μετά, ποια μπορεί να είναι μια αντικαπιταλιστική οπτική για τα νέα κινήματα και την κριτική της καθημερινότητας;
9μμ: «Το ελληνικό πολιτικό τραγούδι στον 20ο αιώνα»
Η ιστορία του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς είναι και μια ιστορία τραγουδιών με πολιτικό περιεχόμενο και στόχευση. Μέσα από το συνδυασμό του λόγου, με την ερμηνεία τραγουδιών από ζωντανή ορχήστρα και την προβολή οπτικού υλικού, θα ξεφυλλίσουμε μερικές σελίδες αυτής της ιστορίας…
Θα ακολουθήσει γλέντι με ρεμπέτικη-λαϊκή ορχήστρα
Κυριακή 27/7
12μ: «Για τη φυσιογνωμία και τις προοπτικές ανασύνθεσης μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς»
Η όξυνση αντιφάσεων στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία και η αριστερή αναζήτηση κομματιών νέων και εργαζομένων, θέτει τη ριζοσπαστική αριστερά αντιμέτωπη με την πρόκληση να διαμορφώσει μια σύγχρονη φυσιογνωμία και πρακτική, μαζική και αντικαπιταλιστική, ικανή όχι μόνο να οδηγήσει τους αγώνες στη νίκη, αλλά και αμφισβητήσει βασικές πλευρές της κυρίαρχης αστικής στρατηγικής.
Τις ημέρες του camping θα πραγματοποιηθούν προβολές ταινιών – ντοκυμαντέρ, beach party και άλλες δραστηριότητες
Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008
Εκδήλωση - Συζήτηση
Η πολιτική – πολιτιστική Λέσχη «Εκτός Γραμμής»
διοργανώνει
την Τετάρτη 25 Ιουνίου, στις 7.00μμ
εκδήλωση - συζήτηση
«The party’s over:
Για τη δανειακή κρίση στις ΗΠΑ
και τις εξελίξεις στη χρηματοπιστωτική σφαίρα»
Ομιλητές: Σ. Λαπατσιώρας, Γ. Παυλόπουλος
Κυριακή 15 Ιουνίου 2008
Διήμερο συζήτησης σχημάτων γειτονιάς
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας προσκαλούμε στο διήμερο συζητήσεων που διοργανώνουν, αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης από όλη την Αθήνα για «την ζωή που μας αρνούνται σε μια πόλη που μας ανήκει» στο λόφο του Στρέφη (θεατράκι) στις 21 και 22 Ιούνη.
Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται :
• από τις αναδιαρθρώσεις στην πόλη που εντείνουν την εκμετάλλευση κάθε ελεύθερου χώρου,
• την πλήρη υποταγή του φυσικού πλούτου στην αγορά,
• τις αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσα από διαδικασίες επιχειρηματικοποιήσης της και ολοκλήρωσής της ως τοπικό κράτος,
• τη δημιουργία του νέου θεσμικού πλαισίου (Καποδίστριας ΙΙ)
υπάρχει ανάγκη να συζητήσουμε για τις εμπειρίες δράσης, τα μέτωπα που διαμορφώνονται ή πρέπει να διαμορφωθούν, το περιεχόμενο παρέμβασης και τους «δρόμους» οργάνωσης του αγώνα.
Θεωρούμε ότι η συμμετοχή κάθε συλλογικότητας, κάθε αγωνιστή, καθενός που ενδιαφέρεται για τα τεκταινόμενα στην πόλη μπορεί να συμβάλει στις μάχες του επόμενου διαστήματος.
Τα θέματα του διημέρου είναι:
Σάββατο 21 Ιουνίου «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ».
- Εμπορευματοποίηση του χώρου
- Χωροταξική αναδιάρθρωση στην Αττική
- Οι μάχες των μεγάλων ελεύθερων χώρων
- Η αναδιάρθρωση στην πόλη μέσω των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων
Κυριακή 22 Ιουνίου «ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ».
- Οι εργασιακές σχέσεις στους δήμους και επίδραση τους στην πόλη
- Για τα λεγόμενα «αντιπροσωπευτικά όργανα»
- Τοπικά συμβούλια νέων
- Μια πρώτη προσέγγιση στο σχέδιο Καποδίστριας ΙΙ
Οι συζητήσεις ξεκινούν στις 7.30μμ
Το διήμερο συζητήσεων διοργανώνουν οι αντικαπιταλιστικές κινήσεις: «Αγωνιστική Κίνηση Αντι- ΘΕΣΕΙΣ» Αγ. Βαρβάρας, «Ανεξάρτητη Αριστερή Συσπείρωση Αιγάλεω- ΑΝ. Α. Σ. Α», «Αριστερή Κίνηση Ιλίου- Πετρούπολης- Καματερού», «Αριστερή Κίνηση Περιστερίου», «Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα», «Μια Πόλη Ανάποδα - Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης», «Αυτόνομη Αριστερή Συσπείρωση Χαλανδρίου», «Εκτός Σχεδίου- Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση Νέας Ιωνίας», «Μαχόμενη Αριστερή Δάφνη», «ΠΡΩτοβουλία ΚΑΤοίκων στα Νότια», «Αγωνιστική Πρωτοβουλία Εξαρχείων» και «Εκτός των τειχών – Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση στο Μαρούσι».
Πληροφορίες στο : http://protovouliakiniseonpolis.wordpress.com/
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Τη νίκη του "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα για την Ευρωπαϊκή Συνθήκη της Λισαβόνας αναγνώρισε επισήμως ο υπουργός Δικαιοσύνης της Ιρλανδίας, ενώ η ιρλανδική τηλεόραση μετέδωσε ότι σχεδόν καμία εκλογική περιφέρεια - εκτός της πρωτεύουσας-, δεν ψήφισε υπέρ της Συνθήκης.
Σύμφωνα με ανεπίσημα αποτελέσματα, το ΝΑΙ φαίνεται πιθανό να κερδίσει σε μόλις 11 από τις 43 εκλογικές περιφέρειες της χώρας. Τα τελικά αποτελέσματα αναμένονται το βράδυ.
Δημοψήφισμα στην Ιρλανδία
Εάν τελικά οι Ιρλανδοί που ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη της Λισαβόνας, τότε αυτόματα δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού για να ισχύσει η συνθήκη θα πρέπει να εγκριθεί και από τις 27 χώρες - μέλη.
Η κύρωση της Συνθήκης γίνεται από τα εθνικά κοινοβούλια και μόνο στην Ιρλανδία διεξήχθη δημοψήφισμα.
Κυριακή 8 Ιουνίου 2008
ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΙΟΥΝΗ 7.30 Μ.Μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΣΥΝΘΗΚΗ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΣΥΝΘΗΚΗ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΙΟΥΝΗ, 7.30 Μ.Μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ - ΒΟΥΛΗ
Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται στις 11 Ιούνη να ψηφίσει με διαδικασίες-εξπρές (με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ) την νέα Ευρωσυνθήκη. Να απαντήσουμε μαζικά και αγωνιστικά!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΙΟΥΝΗ, 7.30 Μ.Μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ - ΒΟΥΛΗ
Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται στις 11 Ιούνη να ψηφίσει με διαδικασίες-εξπρές (με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ) την νέα Ευρωσυνθήκη. Να απαντήσουμε μαζικά και αγωνιστικά!
Τρίτη 3 Ιουνίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΣΥΝΘΗΚΗ, ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
Η έγκριση της νέας εκδοχής του ευρωσυντάγματος μέσα από απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι ένα απροκάλυπτο πραξικόπημα. Οι άξονες της πολιτικής που φέρνει είναι οι παρακάτω:
Νομιμοποιείται και θεσμικά η ολόπλευρη επίθεση στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, αφού η Συνθήκη αναγορεύει την "άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς" σε ανώτατο κριτήριο-πλαίσιο κάθε «αναπτυξιακής» διαδικασίας ενώ παραγνωρίζει κάθε κεκτημένο κοινωνικό δικαίωμα
Εντείνει ακόμα περισσότερο τον αυταρχισμό και κτυπάει τις δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών αφού αυξάνει τους τομείς στους οποίους η Ε.Ε. μπορεί να λαμβάνει δεσμευτικές για τα κράτη-μέλη αποφάσεις και μεταφέρει ακόμα πιο μακριά τα κέντρα λήψης αποφάσεων σε διορισμένα όργανα της ΕΕ .
Εισάγονται ειδικές αποφασιστικές πλειοψηφίες με βάσει τον πληθυσμό κάθε κράτους, πράγμα που περιορίζει την δυνατότητα των λαϊκών μαζών να ασκούν πίεση στις κυβερνήσεις τους επηρεάζοντας αποφασιστικά την πολιτική των οργάνων της Ε.Ε. και ευνοεί την απρόσκοπτη προώθηση των αναδιαρθρωτικών πολιτικών των ισχυρών οικονομικών και πολιτικών κέντρων.
Ενισχύεται η δυνατότητα του διευθυντηρίου της Ε.Ε. να παίρνει αποφάσεις ερήμην των λαών για πολύ κρίσιμα θέματα (όπως εξωτερική πολιτική, πολεμικές εμπλοκές, συμφωνίες για έκδοση και μεταφορά δεδομένων), που θα έχουν άμεση εφαρμογή και ισχύ σε όλα τα κράτη-μέλη χωρίς να περνάνε από τα εθνικά κοινοβούλια.
Ενισχύεται η στρατικοποίηση της ΕΕ και γίνεται ειδική αναφορά στον στρατιωτικό – ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ένωσης δήθεν για ειρηνευτικούς ή «αντι-τρομοκρατικούς» σκοπούς. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στην κατοχή χωρών στα Βαλκάνια, την Μ. Ανατολή και την Κ. Ασία για τον στρατηγικό έλεγχο και τον έλεγχο των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου για χάρη των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών.
Αυξάνεται η καταστολή κατά του "εσωτερικού εχθρού", δηλαδή κατά των κινημάτων που αμφισβητούν τον νεοφιλελευθερισμό και τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Καθιερώνεται ο θεσμός του Ευρωπαίου Εισαγγελέα, που θα μπορεί να ασκεί διώξεις κατά οποιουδήποτε πολίτη κράτους-μέλους για διασυνοριακά αδικήματα , η Europol μπορεί πλέον να αναλαμβάνει προανακριτική δράση στο έδαφος των κρατών-μελών, καθιερώνεται η δυνατότητα ανάληψης στρατιωτικής δράση για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στο έδαφος ενός κράτους-μέλους.
Καλούμε σε συντονισμό των αντιδράσεων για να υπάρξει σαφής καταδίκη της κυβέρνησης που αρνείται να θέσει την επικύρωση μιας συνθήκης που υποθηκεύει το μέλλον και τα δικαιώματα μας στην κρίση του λαού μέσα από δημοψήφισμα.
Φορείς και συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι και κινήσεις αντιπολεμικές, αντιρατσιστικές, περιβαλλοντικές, κινήσεις υπεράσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, πολίτες, Άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών να δώσουμε ηχηρό παρών στην διαδήλωση την Πέμπτη 12 Ιούνη 7.30μμ στα Προπύλαια και στην πορεία στην Βουλή.
Όλοι και όλες που αγωνιζόμαστε ενάντια στην Ευρώπη της αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων, της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, στην Ευρώπη ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, στην Ευρώπη-φρούριο κατά των μεταναστών, στην Ευρώπη της καταστολής έχουμε να πούμε ένα μαζικό
Πρωτοβουλία Kινητοποίησης ενάντια στην Eυρωσυνθήκη
Κυριακή 1 Ιουνίου 2008
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κάτω τα χέρια από τους φοιτητές!
Τίνα Ζορμπαλά, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Γιώργος Κάργας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο
Γιώργος Οικονομάκης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Παναγιώτης Σωτήρης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
«Και μόνο ο τρόπος που αντικρύζουνε οι πνευματικοί ηγέτες της αστικής κοινωνίας μια τόσο σοβαρή και πολυχρόνια διαταραχή μέσα στην ανώτερη παιδεία, αυτό το ξεσήκωμα της αγανάχτησης και της αηδίας των σπουδαστών κάθε χρόνο, αυτή την τόσο επίμονη άρνησή τους να γυρίσουν στα θρανία και στην αποπνιχτική ατμόσφαιρα των αιθουσών, αυτόν τον αγώνα τους το σκληρό που φτάνει να αντιμετωπίζει και το θάνατο, ο τρόπος ο επιπόλαιος που τα βλέπουν όλα αυτά οι πρυτάνεις και οι καθηγητάδες, οι υπουργοί και οι αρχηγοί των κομμάτων, οι δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι, μαρτυρεί και μόνο αυτό για την ηθική και πνευματική χρεωκοπία ετούτης εδώ της σύγχρονης κοινωνίας.»
Δημήτρης Γληνός (1936)
Τις τελευταίες μέρες ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα Πανεπιστήμια: το φάντασμα της «βίας». Μια πληθώρα δημοσιευμάτων παρουσιάζει τα Πανεπιστήμια να βρίσκονται σε ομηρία από «τραμπούκους», «μειοψηφίες», «τυχοδιωκτικές ομάδες» που παρακωλύουν τη λειτουργία των οργάνων και «βιαιοπραγούν» εναντίον των καθηγητών. Πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι ακόμη και τμήματα της Αριστεράς διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την «κρίση στα ΑΕΙ» και «καταδικάζουν τη βία».
Το πρόβλημα είναι ότι όλη η συντονισμένη ρητορική δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Αποτελεί διαστρέβλωση της πραγματικότητας και συνειδητή προσπάθεια συκοφάντησης του μαχόμενου φοιτητικού κινήματος (μέσα και από την προπαγανδιστική αξιοποίηση μεμονωμένων πρακτικών έξω από το φοιτητικό κίνημα). Εκφράζει την αντίδραση για τη νικηφόρα δράση των φοιτητών ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος και για την ανατροπή του Νόμου-Πλαισίου.
Βία στα πανεπιστήμια όντως υπάρχει. Μόνο που προέρχεται από τη μεριά του κράτους, του πανεπιστημιακού μηχανισμού και των κατασταλτικών μηχανισμών. Βία είναι η προσπάθεια να νομιμοποιηθούν με συνταγματικό πραξικόπημα της κυβέρνησης τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Βία είναι ο εκβιασμός του Υπουργείου για τους τετραετείς προγραμματισμούς, τους εσωτερικούς κανονισμούς και τα συγγράμματα. Βία είναι η προσπάθεια με κάθε τρόπο να παρθούν αποφάσεις σε συγκλήτους ενάντια στη βούληση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Βία είναι η παρουσία τραμπούκων και ΜΑΤ για να «περιφρουρήσουν» τις εκλογές – παρωδία.
Απέναντι σε αυτό η στάση των φοιτητών δεν είναι βία, αλλά αντίσταση. Αντίσταση είναι να μην επιτρέπουν σε συγκλήτους, τμήματα και τομείς να παίρνουν αποφάσεις εφαρμογής του Νόμου-Πλαισίου πράγμα που όφειλε να κάνει μαζικά όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα. Αντίσταση είναι να απαιτούν από Πρυτάνεις και Προέδρους να πάρουν θέση κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Αντίσταση είναι να κάνεις πραγματικό αγώνα ενάντια στις βασικές πτυχές του Νόμου-Πλαισίου με στόχο την οριστική ανατροπή του. Αντίσταση είναι να κάνουν πράξη αυτή τη θέση των συλλόγων φοιτητές και μάλιστα από εκείνες τις τάσεις του φοιτητικού κινήματος που ουδέποτε συμμετείχαν στις συναλλαγές γύρω από πρυτανικές και προεδρικές εκλογές. Αντίσταση είναι να συγκρούονται με τα ΜΑΤ και τους παρακρατικούς μπράβους της ΔΑΠ.
Σήμερα οι φοιτητές με τη δράση τους υπερασπίζονται το δημόσιο Πανεπιστήμιο, την αξιοπρέπεια της Πανεπιστημιακής κοινότητας, τη δυνατότητα να υπάρχουν μαζικά κοινωνικά κινήματα. Και με όσα κάνουν τις τελευταίες μέρες υψώνουν ανάχωμα απέναντι στην προσπάθεια να εμπεδωθούν οι νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στο Πανεπιστήμιο.
Όσοι σπεύδουν σήμερα να «καταδικάσουν» τους φοιτητές και τη δράση τους, αντικειμενικά, είτε το θέλουν είτε όχι, συμπαρατάσσονται με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Και αυτό οφείλουν να το αναλογιστούν και όσοι από την Αριστερά συμπαρατάσσονται με το κλίμα «καταδίκης της βίας».
40 χρόνια μετά το Μάη του 68 (που όλοι έσπευσαν να τιμήσουν…), στην Αριστερά δεν ταιριάζουν ούτε τα νεοσυντηρητικά αντανακλαστικά, ούτε η συμπόρευση με το ακαδημαϊκό μανδαρινισμό και τον εσμό των παλαιών και όψιμων ανανηψάντων του εκσυγχρονισμού.
Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, χρειάζεται να βρεθούμε όλοι στο πλευρό των φοιτητών. Να σπάσουμε το πέπλο της σιωπής και της διαστρέβλωσης για τη δράση και τις διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος. Να αντισταθούμε σε όλες τις προσπάθειες αποστείρωσης του Πανεπιστημίου από τη βασική δύναμη ανανέωσής του, που ήταν το φοιτητικό κίνημα. Να βρούμε ξανά δρόμους αγωνιστικής συμπόρευσης του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Τόσο η απαίτηση να συνεχιστεί η καθημερινή μάχη ενάντια στο Νόμο-Πλαίσιο και την εφαρμογή του, όσο και η πρόκληση να απαντήσουμε αγωνιστικά στη μεθόδευση για τη νομιμοποίηση των ΚΕΣ, μας φέρνουν όλους και όλες αντιμέτωπους με τις ευθύνες μας.
Τίνα Ζορμπαλά, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Γιώργος Κάργας, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο
Γιώργος Οικονομάκης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Παναγιώτης Σωτήρης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
«Και μόνο ο τρόπος που αντικρύζουνε οι πνευματικοί ηγέτες της αστικής κοινωνίας μια τόσο σοβαρή και πολυχρόνια διαταραχή μέσα στην ανώτερη παιδεία, αυτό το ξεσήκωμα της αγανάχτησης και της αηδίας των σπουδαστών κάθε χρόνο, αυτή την τόσο επίμονη άρνησή τους να γυρίσουν στα θρανία και στην αποπνιχτική ατμόσφαιρα των αιθουσών, αυτόν τον αγώνα τους το σκληρό που φτάνει να αντιμετωπίζει και το θάνατο, ο τρόπος ο επιπόλαιος που τα βλέπουν όλα αυτά οι πρυτάνεις και οι καθηγητάδες, οι υπουργοί και οι αρχηγοί των κομμάτων, οι δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι, μαρτυρεί και μόνο αυτό για την ηθική και πνευματική χρεωκοπία ετούτης εδώ της σύγχρονης κοινωνίας.»
Δημήτρης Γληνός (1936)
Τις τελευταίες μέρες ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα Πανεπιστήμια: το φάντασμα της «βίας». Μια πληθώρα δημοσιευμάτων παρουσιάζει τα Πανεπιστήμια να βρίσκονται σε ομηρία από «τραμπούκους», «μειοψηφίες», «τυχοδιωκτικές ομάδες» που παρακωλύουν τη λειτουργία των οργάνων και «βιαιοπραγούν» εναντίον των καθηγητών. Πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι ακόμη και τμήματα της Αριστεράς διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την «κρίση στα ΑΕΙ» και «καταδικάζουν τη βία».
Το πρόβλημα είναι ότι όλη η συντονισμένη ρητορική δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Αποτελεί διαστρέβλωση της πραγματικότητας και συνειδητή προσπάθεια συκοφάντησης του μαχόμενου φοιτητικού κινήματος (μέσα και από την προπαγανδιστική αξιοποίηση μεμονωμένων πρακτικών έξω από το φοιτητικό κίνημα). Εκφράζει την αντίδραση για τη νικηφόρα δράση των φοιτητών ενάντια στην αναθεώρηση του Συντάγματος και για την ανατροπή του Νόμου-Πλαισίου.
Βία στα πανεπιστήμια όντως υπάρχει. Μόνο που προέρχεται από τη μεριά του κράτους, του πανεπιστημιακού μηχανισμού και των κατασταλτικών μηχανισμών. Βία είναι η προσπάθεια να νομιμοποιηθούν με συνταγματικό πραξικόπημα της κυβέρνησης τα ιδιωτικά ΑΕΙ. Βία είναι ο εκβιασμός του Υπουργείου για τους τετραετείς προγραμματισμούς, τους εσωτερικούς κανονισμούς και τα συγγράμματα. Βία είναι η προσπάθεια με κάθε τρόπο να παρθούν αποφάσεις σε συγκλήτους ενάντια στη βούληση της πανεπιστημιακής κοινότητας. Βία είναι η παρουσία τραμπούκων και ΜΑΤ για να «περιφρουρήσουν» τις εκλογές – παρωδία.
Απέναντι σε αυτό η στάση των φοιτητών δεν είναι βία, αλλά αντίσταση. Αντίσταση είναι να μην επιτρέπουν σε συγκλήτους, τμήματα και τομείς να παίρνουν αποφάσεις εφαρμογής του Νόμου-Πλαισίου πράγμα που όφειλε να κάνει μαζικά όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα. Αντίσταση είναι να απαιτούν από Πρυτάνεις και Προέδρους να πάρουν θέση κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Αντίσταση είναι να κάνεις πραγματικό αγώνα ενάντια στις βασικές πτυχές του Νόμου-Πλαισίου με στόχο την οριστική ανατροπή του. Αντίσταση είναι να κάνουν πράξη αυτή τη θέση των συλλόγων φοιτητές και μάλιστα από εκείνες τις τάσεις του φοιτητικού κινήματος που ουδέποτε συμμετείχαν στις συναλλαγές γύρω από πρυτανικές και προεδρικές εκλογές. Αντίσταση είναι να συγκρούονται με τα ΜΑΤ και τους παρακρατικούς μπράβους της ΔΑΠ.
Σήμερα οι φοιτητές με τη δράση τους υπερασπίζονται το δημόσιο Πανεπιστήμιο, την αξιοπρέπεια της Πανεπιστημιακής κοινότητας, τη δυνατότητα να υπάρχουν μαζικά κοινωνικά κινήματα. Και με όσα κάνουν τις τελευταίες μέρες υψώνουν ανάχωμα απέναντι στην προσπάθεια να εμπεδωθούν οι νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις στο Πανεπιστήμιο.
Όσοι σπεύδουν σήμερα να «καταδικάσουν» τους φοιτητές και τη δράση τους, αντικειμενικά, είτε το θέλουν είτε όχι, συμπαρατάσσονται με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Και αυτό οφείλουν να το αναλογιστούν και όσοι από την Αριστερά συμπαρατάσσονται με το κλίμα «καταδίκης της βίας».
40 χρόνια μετά το Μάη του 68 (που όλοι έσπευσαν να τιμήσουν…), στην Αριστερά δεν ταιριάζουν ούτε τα νεοσυντηρητικά αντανακλαστικά, ούτε η συμπόρευση με το ακαδημαϊκό μανδαρινισμό και τον εσμό των παλαιών και όψιμων ανανηψάντων του εκσυγχρονισμού.
Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, χρειάζεται να βρεθούμε όλοι στο πλευρό των φοιτητών. Να σπάσουμε το πέπλο της σιωπής και της διαστρέβλωσης για τη δράση και τις διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος. Να αντισταθούμε σε όλες τις προσπάθειες αποστείρωσης του Πανεπιστημίου από τη βασική δύναμη ανανέωσής του, που ήταν το φοιτητικό κίνημα. Να βρούμε ξανά δρόμους αγωνιστικής συμπόρευσης του πανεκπαιδευτικού μετώπου. Τόσο η απαίτηση να συνεχιστεί η καθημερινή μάχη ενάντια στο Νόμο-Πλαίσιο και την εφαρμογή του, όσο και η πρόκληση να απαντήσουμε αγωνιστικά στη μεθόδευση για τη νομιμοποίηση των ΚΕΣ, μας φέρνουν όλους και όλες αντιμέτωπους με τις ευθύνες μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
